Bir tane nar bin tane hayat

Birleşmiş Milletler Kalkınma Örgütü, Sosyal Hizmetler Çocuk Esirgeme Kurumu ve Boyner şirketleri, 2009 yılında ortak bir projeye imza attı. "Nar Taneleri" adlı proje kapsamında, yetiştirme yurtlarında büyüyen 18-24 yaş arasındaki genç kızlar, geleceğe hazırlandı. Ve o istihdam projesi, meyvelerini verdi. Eğitime tabi tutulan kızların çoğu üniversiteye yerleşti çoğu da meslek sahibi oldu.
Proje koordinatörü Gül Erdost, bu sene de 21 ilde 43 kıza eğitim vereceklerini belirtti. Daha önce projeden yararlanan "Nar Taneleri" ise, hayata nasıl tutunduklarını şöyle anlattı:

'TIBBI KAZANDIM':
(Çisem-21 yaşında): 11 yaşından bu yana yurtlardayım. Proje kapsamında verilen eğitimler benim hayatımda dönüm noktası oldu. Lise son sınıfta tıp okumaya karar verdim. Çok çalıştım ve Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi'ni kazandım. Danışmanımla hala görüşürüz, o benim ablam, yol göstericim. Ben de ömrüm boyunca yurt gibi yerlerde büyüyen çocuklara yardım etmek için çalışacağım.

'7 YAŞINDAN BERİ YURTLARDAYIM':
(Şerife Başcugeriş-20 yaşında) 7 yaşımdan beri yurtta kalıyorum. Eskişehir Anadolu Üniversitesi Çocuk Gelişimi Bölümü 3'üncü sınıf öğrencisiyim. Benim kekeleme sorunum vardı. İnsanlarla konuşmayı beceremiyordum.
Yuvalarda her şeyimizi öğretmenlerimiz hallediyordu. 'Okul kaydı nasıl yapılır' onu bile bilmiyordum. Hem eğitimler hem de beni hiç bırakmayan danışmanım ile bu sorunları yendim. İş hayatı hakkında da çok şey öğrendim. En büyük isteğim aldığım eğitimle hem iyi bir anne hem de iyi bir öğretmen olmak.

'ŞANSLIYDIM':
(Alev Zehir-21 yaşında): Ben 3.5 yaşında koruyucu aile yanına verildim.
Eğitimlerde çok kötü olaylar yaşamış birçok arkadaşım oldu. Benim sıcak bir yuvam vardı, bu gerçek bir şans. Eğitimden sonra iş teklifi aldım. Aslına bakarsanız, iş hayatı nasıldır hiç bilmiyordum. Biri karşısında konuşurken çok heyecanlanırdım, elim ayağım titrerdi. Eğitim bu açıdan imdadıma yetişti ve işe alındım. Aynı zamanda Gazi Üniversitesi'nde İşletme okuyorum.

YAŞAMI ÇOCUKKEN ÖĞRENDİK
'HEP TEK BAŞINAYDIK':
(Elif Atasoy-20 yaşında): Küçük yaştan beri yurtlarda kalıyorum. Çok değişik bir ortamdır. Hiçbir zaman arkamızda "annem-babam var" diyemedik. Hep tek başınaydık. Biz böyle güçlendik. Hayata daha sıkı tutunmayı çocukken öğrendik. Eğitimlerde de hangi mesleklere yatkınız, topluma nasıl uyum sağlarız gibi dersler aldık. Geleceğimi nasıl planlamam gerektiğini öğrendim. Sonra Sakarya Üniversitesi Büro Yönetimi'ni kazandım. İlk zamanlar okumak istemedim. Danışmanım Zeynep abla, beni ikna etti. Zeynep abla ile ayda bir görüşürüz. Abla-kardeş gibiyiz.