Cevizlibağ'da bir üniversitenin idari kadrosunda görev yapıyorum. Hafta ortasıydı. Akşam mesai saati bitiminde işten çıkıp kalabalık metrobüse bindim. Tüm binme ve inme zorluğuna rağmen, metrobüs diğer toplu ulaşım araçlarından daha hızlı gittiği için, bu kalabalığa tahammül ediyordum. Nihayetinde Sefaköy'de inecektim. Biraz dişimi sıkmam gerekiyordu.
ANLAMAK ZOR OLMADI Orta kapının tam karşısında bulunan cam kenarının yanında sarışın ve güzel bir kadının durduğunu gördüm.
Bu dikkat çeken sarışın güzel bayan, sanki birilerinden yardım ister gibi bakıyordu. Yani tedirgindi. Bunu anlamak benim gibi deneyimli metrobüs yolcusu için zor olmadı. Hemen yanındaki genç birinin kendisine çaktırmadan dokunduğunu yani tacizde bulunduğunu fark ettim. Tabii ki bir şey diyemedim.
Ancak bayanın çevresine yardım ister bakışlarından ve hareketlerinden, 'biraz sonra patırtı kopar' dedim. Fakat yanılmışım. Çünkü Merter'den Şirinevler'e kadar ses seda çıkmamıştı bayandan. Taa ki, Sefaköy durağına kadar.
GÜZEL DERS VERDİLER Sefaköy metrobüs durağına geldiğimizde, benimle birlikte yan tarafta bulunan 5 genç, sarışın bayana tacizde bulunan adamı kollarından tuttukları gibi dışarıya atmaları bir oldu. Metrobüste sessiz duran o 5 genç, tanımadıkları sarışın bayana tacizde bulunan adama başladılar meydan dayağı atmaya.
'HERKESE İBRET OLSUN' Gençler tacizciyi döverken, bir yandan da bağırıyorlardı; "Bu sapık herkese ibret olsun. Metrobüste zor sabrettik. Onu öyle döveceğiz ki, bir daha değil tacizde bulunmayı, metrobüse bile binmeye cesaret edemeyecek" diyorlardı. İşte o an metrobüsteki herkesi görmeliydiniz.
Gözleri parlıyordu. (Ekrem DEMİR)
Takvim.com.tr
