Selda abla, hayatımı genç kızlara ders olsun diye paylaşmak istedim. 16 yaşındayken komşumuzun oğlu Y. ile birbirimize çok aşıktık... Herkes 'kesin evlenirler' diyordu. Ama üniversiteye başlayınca insan değişiyor. O okulunu bitirip mesleğini eline aldı, ben ise üniversitede tanıştığım bir asistanla yıldırım aşkıyla evlendim! Acele verilmiş bir karar olduğu için eşimden bir yıl içinde boşandım.
Annem ve anneannemin yoksul hayatına geri döndüm. Bu arada Y. para kazanmaya başlamıştı. Ve arkadaşlar araya girdi, kısa süre içinde evlendik. Meğer ne büyük hataymış! Geçmişte ne yaşandıysa her fırsatta yüzüme vuruyor abla... Arada dayağını da yiyorum. Tek başıma sokağa çıkamıyorum. Telefonumu ancak o yanımdayken kullanabiliyorum.
Sık sık diyor ki, "Nasılsa dayanamayıp beni boşayacaksın, ben de o vakte kadar geçmişin intikamını almış olacağım!" Selda abla ailemin yoksulluğuna dönemem, bu işkencenin bir gün biteceğine inanmak istiyorum, aslında o iyi biri...
Rumuz; B.Z. S.U. CEVAP; Öyle bir durum ki ne desem yanlış olur. Biraz daha sabret bakalım...
