Sevgililerin birbirine çocuk gibi konuşması, yani o meşhur "bebiş dili", sandığından çok daha yaygın ve aslında epey insani bir durumdur. Mizahı da bilimi de bol.
Nedir bu çocukça konuşma?:
"Aşkım aç mııı?" "Minnoşum gel burayaa..." "Küstüm ama çok az küstüm..." "Sen benim bebiiişimsin." Dil basitleşir, ses tonu yükselir, kelimeler uzar. Dışarıdan bakınca tuhaf, içerden bakınca… sıcak.
Neden yapılır?:
Güven göstergesi. İnsan, güvende hissettiği yerde "ciddiyet zırhını" indirir. Çocuk dili = "Yanındayken savunmasız olabilirim."
Bağ kurma refleksi:
Bebeklerle konuşurken kullanılan dil, beynin şefkat merkezini aktive eder. Sevgililerde de benzer bir bağlanma mekanizması çalışır.
Özel alan yaratma:
Bu dil genelde başkalarının yanında değil, iki kişilik evrende kullanılır. Bir nevi gizli şifre.
Stres azaltma:
Hayat yetişkin, faturalar yetişkin, sorumluluklar yetişkin… Ama "minnoş konuşma" birkaç dakikalığına her şeyi iptal eder.
Herkes yapar mı?:
Yapmayan: "Asla yapmam." Yapan: "Kimse duymadıysa sayılmaz." Araştırmalar, uzun süreli ilişkilerde bu tür konuşmanın ilişki memnuniyetini artırabildiğini söylüyor. Yani bilim bile "bebişim" diyor.
Ne zaman sorun olur?:
Sürekli ve herkesin ortasında yapılıyorsa... Gerçek iletişimin yerini alıyorsa... Taraflardan biri rahatsız olup söyleyemiyorsa... O zaman "sevimlilik"ten "sinir bozucuya" geçiş yapar.
Kısa özet:
Sevgililerin çocuk gibi konuşması, olgunlaşmamışlık değil; rahatlamışlıktır.
