Kırmızı bayrakları artık lazerle fark ediyorsun.
Önceden "Ne kadar kıskanç yaa" dediğine şimdi "Tehlikeli bu" diyorsun.
Sabır seviyen Himalaya oldu.
"Bir insan her sabah neden kavga çıkartır?" sorusuyla içsel dinginliğe ulaştın.
Kendi değerini fark ettin.
Çünkü biri sana hiçbir şeymişsin gibi davrandığında, aslında ne kadar değerli olduğunu zamanla anlıyorsun.
Karakter testinden geçtin, diploma yolda.
Kötü ilişki, karakterine yapılan en ağır sınavdır.
Geçtiysen, artık "olgunluk" diye bir yeteneğin var.
Sınır çizmeyi öğrendin.
"Ben böyleyim işte" diyenleri paketleyip evrene iade etmeyi öğrendin.
Sevginin bile fazlasının zarar olduğunu anladın.
Çünkü sen ver, ver, ver...
Bir yerde "bitiyorsun."
Manipülasyonu tanıdın.
"Sen abartıyorsun", "Senin yüzünden böyle oldum" gibi repliklerin aslında birer zehir olduğunu fark ettin.
Yalnızlığın bazen en iyi arkadaş olduğunu gördün.
Yanında biri varken yalnız kalmaktansa, gerçekten yalnız olmak daha huzurluymuş.
"Kendini kaybetmek" ne demekmiş, birebir yaşadın.
Ama sonra da kendini buldun. Bu da bir yolculuk sonuçta.
İnsan sarrafı oldun.
Artık kim gerçekten iyi niyetli, kim üç mesaj sonra hayalet olacak; anlaman 0.3 saniye.
Ağlamanın temizlik olduğunu öğrendin.
Ruh yıkanıyor bazen, gözyaşıyla.
"İyiyim" derken içinden haykırmayı da deneyimledin.
Ve artık "İyiyim" demek yerine "İyi değilim ama geçecek" diyebilecek cesaretin var.
Affetmenin kendin için olduğunu anladın.
Çünkü öfke taşımak, sırtında geçmişi gezdirmek gibi.
Kendine dönmeyi başardın.
Çünkü biri seni kendinden uzaklaştırdığında, asıl ihtiyacın olan kişinin yine sen olduğunu fark ettin.
Yeni bir ilişkiye girerken artık 'kör' değilsin.
Evet, belki bir gözün hâlâ yaşlı... Ama diğer gözün artık açık.
