Çocukluğumun geçtiği yoksul mahallede 90 yaşını aşmış bir dede vardı, Plevne Gazisi. Hep sorarlardı ona "yeniden dünyaya gelsen ne olmak istersin?" Cevabı bütün mahallenin dilindeydi; "kula kul olmayayım bu bana yeter."
***
O adamı çok sevmiştim, kula kul olanların ve insanı insan yapan değerlerin bile paraya satıldıktan sonraki zamanı sevmedim. Kötülüğün yoluna baş koyanların, iyiliğin yoluna taş koymasından sonra oldu ne olduysa. Şerefsizlik hacminin genişlemesinden ve para dolaşımının kan dolaşımından değerli sayılmasından sonra! Kurulan sistemin amacı hem ahlaksızca para kazanmak hem de ruhen ve bedenen bir ülkenin geleceğini yok etmek. Ediyorlar da zaten!
***
Futbol bir ülkenin ciğerlerine işlediyse, orada dönen sadece para değil, kirli oyunlardır. Bazı kulüp başkanlarına ve parayı nereden buldukları bilinmeyen yöneticilere yönelik kaç yıldır yazıyorum; "futbolda aklanan para saklanan paranın yanında devede kulaktır." Mesleğinin dışına çıkıp bahis, kumar ve bilumum yolsuzluğa adı karışan futbolcu, teknik adam, yorumcu ve daha nicelerinin kara parayla bağlantılı olanlarıdır asıl mesele. Çünkü özne haksız kazanç olduğunda kirli tencereye uymak için yuvarlanan kapaklar her zaman yolunu bulur. Yolun üzerinde de satın alınacak birileri bulunur.
***
Bizlerin gençliğinde bir futbolcudan, gazeteciden şüphe duymamız mümkün değildi. Futbolcular transferde bir otomobil parası kazanırdı, gazeteciler onuruyla kıt kanaat yaşardı. İnsanları uyandıran sinema filmlerine bilet almak için kuyruğa girmek vardı. Sevgi vardı merhamet vardı. Sokakta bulduğu paranın sahibini arayanlar, her şeyden önemlisi oturduğu koltuğun namusunu bilen insanlar vardı.
***
Şimdi "kader; garibanların ağlarını öreceğine beklenen azgın kış için çocuklara kazak örseydi keşke" desek kimsenin ilgisini çekmez. Ahlaksız paranın peşinde dolaşanların mıknatısları ceplerindedir; para parayı çeker! Onlar haramı çiğnemeden yutar da sistem her zaman güçlünün tarafını tutar.
***
Bizler yüzlerinden nur akan, çocuklara gözü gibi bakan güzel insanları hiçbir zaman unutmadık. Hem gözlerimizde hem yüreklerimizde birikir özlediklerimiz. Eski şarkılar da tercih sebebimizdir serveti onuruyla ölçülen o güzel insanlar da. İnsanlığın tanımını parayla değiştirenlerle, kabadayı dolandırıcılarla ve kendilerine gazeteci süsü veren milyon dolarlık haramilerle işimiz olmaz. Mesleğimiz bile bizim değil artık.
***
O yüzden bunları yazıyoruz diye bir şey olacağını zannetmiyorum. Bu ülkede uyuşturucu çakalları bile her yıl ciplerini yeniliyor, görkemli villalardan gururla haykırıyorlar. "Bunların hem çocuklarının kanını emiyor hem paralarını yiyoruz!" Gündemi başkaları belirliyor, bizler de uyduruktan dizi filmleri gerçek zannedip sonunu bekliyoruz. Sonumuzu bekliyoruz aslında!
Yenilgi
Sabah uyandığımızda küçük el radyosundan yurttan sesler korosu yankılanırdı; "Evreşe yolları dar!" Çayın buharı sobanın üzerinde kızaran ekmeğin kokusu. Ancak bu kadar aydınlık olabilirdi o yoksul sabahlar. Radyolarda bulduğumuzu televizyonlarda ve sosyal medyada aramadık ya en büyük hatayı orada yaptık. Bu yenilgiyi onarmak mümkün değil artık.
