Milyonlarca dolar harcayan, mangalda kül bırakmayan iki takımın; adına derbi denen mücadelesine baktım da yadırgadım. Fenerbahçe ve Galatasaray adına sahada ne teknik adam vardı ne parmakla gösterilecek bir futbolcu. "Korkaklar kazanamaz" gerçeğinin sonuca yansımasını gördük sadece. İki takımın sahaya kazanmak için çıkmadığı apaçık ortadayken, iki teknik adam da beraberlik protokolünü maçtan önce gönüllerinde yapmışlardı.
***
Fenerbahçe tribünlerinin maçtan önceki tribün tablosu muhteşemdi. Rahmetli Lefter dendiği zaman akan sular durur. Sportmenliğin de kaptanlığın da sembolü olan bir efsaneye karşılık o kaptanlık bandı şimdi Skriniar gibi birinin kolunda. Skriniar maç boyu kötülüğün kalbine yumurtasını bıraktı. Yarısı kendisine de sarısı kime? Sara'nın bileğine yaptığı vahşi darbenin karşılığı kırmızı karttı, maçın sonlarına doğru ceza sahasının önünde Sara'ya yaptığı hareket de kartlıktı hakem faul bile vermedi. Sahanın en kışkırtıcı zalimi de şimdiki zamanın sembolü olarak sarı kart bile görmeden maçı tamamladı. Futbolun kalitesi kadar insanlık kalitesini de sorgulamak gerekiyorsa, böyle adamları işaret etmek boynumuzun borcudur. Böyle birine kaptanlık bandı verenlerin gururuna inat!
***
Beşiktaş'ın futbol oynamadan topladığı puanlar, belki üst katlardaki farkı azaltabilir ama gelecek adına umutları çoğaltamaz. Rachica'nın bu takımda forma giymesine şaşkınlığım sürüyor. Rafa Silva'nın kaç maçtır takımına meydan okuma gücüne zerre kadar saygım yok. Siyah beyaz filmlerin mutlu sonlarına duyulan özlemin Kara Kartal'ın umutlarıyla aynı olduğuna inancım da yok!
***
Trabzonspor'a helal olsun. Diğer büyükler kadar milyonlarca dolar harcanarak oluşmuş bir kadro zenginliğine sahip olmasalar onlardaki yürek zenginliği diğer büyüklerde yok. Yenik duruma düşseler de maçı çevirecek kadar inançlı oynuyorlar. Bütün bunlar Fatih Tekke'nin takıma katkılarının yansıması. Az konuşanlar bilin ki çok çalışıyordur!
