TRABZONSPOR, son haftalarda yakaladığı oyun ritmini ve skorer dengesini sürdürebilmek adına Kasımpaşa deplasmanına moralli çıktı. Fakat ilk 45 dakika, bu ivmenin izlerini dahi taşımayan bir organizasyon fukaralığına sahne oldu. Bordo-mavili ekip ne ön alan yerleşiminde ne de geçiş savunmasında asgari bir direnç gösterebildi.
Bu donukluğun özeti, tek bir istatistiğe sığacak kadar çarpıcıydı: "Bu sezon Avrupa'nın 10 büyük liginde, bir maçın ilk yarısında isabetli şut çekemeyen, korner kullanmayan, ofsayta düşmeyen ve faul dahi yapmayan ilk takım Trabzonspor oldu." Tekke'nin sahaya sürdüğü 4-2-3-1 dizilişi, kağıt üzerinde denge vaadetse de pratikte çöküntü yaşadı. Ön alan baskısı neredeyse hiç yoktu; merkezdeki çift yönlü bağlantı oyuncularının defansif katkısı zayıftı. Orta blok ile ön blok arasındaki mesafe, Kasımpaşa'nın rahat geçiş yapmasına, ceza sahasına organize girmesine ve oyun temposunu belirlemesine izin verdi. İkinci yarıya oyuncu değişikliği olmadan başlanması, oyunun seyrini değiştirmek bir yana, mevcut zaafların süresini uzattı.
Sikan'ın bireysel kalitesiyle gelen gol, bir yapıdan çok spontane bir ana dayanıyordu.
Nitekim oyunun kontrolü yine Kasımpaşa'nın elindeydi; çünkü Trabzonspor ne topa hükmedebildi ne de topsuz oyunda bloklar arası geçişleri kapatabildi.
Enis Destan ve Batista Mendy'nin oyuna dahil olmasıyla birlikte merkezdeki fiziki direnç artarken, rakibin rahat oyun kurmasını engelleyen bir baskı düzeyi yakalandı. Mendy'nin dikine pas arayışları ve ikili mücadele başarısı, takımın boyunu kısaltırken savunma geçişlerini toparladı. Fakat bu hamleler bile genel kırılganlığı ortadan kaldırmaya yetmedi. Skordan bağımsız olarak bu karşılaşma, Trabzonspor'un özellikle merkez zaaflarının, ön alan organizasyonundaki kopuklukların ve geçiş savunmasındaki zaafların nasıl cezalandırılabileceğini gösterdi. Fatih Tekke ve teknik heyet için bu maç, yalnızca kaybedilen puanlar değil, aynı zamanda oyun felsefesi ve yapı disiplini açısından sorgulanması gereken birçok parametreyi önlerine koymuştur.
