TRABZONSPOR, Göztepe karşısında sergilediği yüksek konsantrasyon ve disiplinli futbolun ardından, kısa bir süre sonra çıktığı Alanyaspor maçında da sahaya olumlu bir enerji taşımayı başardı. Ancak bu karşılaşmada özellikle oyunun taktik yönü çok daha belirgin biçimde ön plana çıktı. Fatih Tekke'nin takım üzerindeki dokunuşları, artık sadece bireysel performanslarla değil, oyunun bütün akışında hissediliyor. Özellikle hücum organizasyonlarındaki gelişim dikkat çekici:
* İki kanadı da kullanan yapı, rakip savunmanın genişlemesini sağlıyor.
* Banza ve Sikan'ın hareketli oyunu, hem derinlik koşuları hem de geriye gelip topu karşılamalarıyla merkezde sayısal üstünlük sağlıyor.
* İleri hatta sürekli oyuncu sokulması (özellikle orta saha destekli ikinci dalga koşular) hücum çeşitliliğini artırıyor.
* Topun hareketli kalması, rakibin savunma setini bozuyor ve Trabzonspor'u daha dinamik gösteriyor.
Fatih Tekke'nin geliştirdiği sistemde, kanatlardan açılan oyun sadece çizgiye hapsedilmiyor; tam aksine, içe kat eden kanat oyuncuları ve dış koridora sarkan bekler sayesinde çok boyutlu hücum aksiyonları yaratılıyor.
2. yarıda, Göztepe maçında harcanan eforun etkisiyle fiziksel düşüş gözlendi.
Ancak takım, bu zorluğu oyun disiplininden kopmadan aşmayı başardı.
En dikkat çekici unsurlardan biri de geriden oyun kurma alışkanlığı.
* Trabzonspor, kaleci dahil tüm savunma hattını oyunun içine katarak, oyunu aşağıdan inşa etmeye çalışıyor.
* Uğurcan'ın maçta yaptığı hata bile aslında bu sürecin bir bir parçası: Risk almadan, sorumluluk paylaşmadan geriden oyun kurulmaz. Bu hata, Trabzonspor'un rastlantılardan değil, bir felsefeden beslenen bir takım olmaya çalıştığının göstergesi. Fatih Tekke, artıları ve eksileriyle bir teknik direktör takımı kimliğini Trabzonspor'a aşılıyor.
Plansız anların azaldığı, sahadaki her aksiyonun belirli bir şablona oturduğu bir oyun modeli inşa ediliyor.
