Maçı izlerken iki takımın oyun temposundan, pozisyon üretme isteklerinden ve mücadeleden büyük keyif aldık. Galatasaray'ın kazanma isteği çok doğaldı ama Antep'in, "Ya hep ya hiç" şeklindeki oyun anlayışı, cesareti, iştahı alkışlanacak bir olaydı. Selçuk İnan ile Chedjou ikilisi birlikte oynamaya başladıklarında Galatasaray'ın orta alanda çehresi pozitif bir değişim yaşar. Savunma da rakibe pozisyon verme konusunda nefes alır.
Çünkü Bilal-Rodriguez ikilisi oyun tarzları ve bu fizik güçleriyle ikinci bölgeyi kontrol edemez..
Neden mi? Bilal de Rodriguez de hep topla ve önde oynamak istiyor ama savunmaya yardım etmek akıllarına bile gelmiyor. Rodriguez'in pas hataları, Bilal'in sol ayağının dışıyla vermeye çalıştığı hatalı pas sonucu kaptırılan toplar yüzünden G.Saray hep Antep'ten kontratak yedi.
UMUT'A BRAVO
Galatasaray Carolle ve Denayer ile kanatlardan etkili hücum girişimlerinde bulundu. Denayer-Podolski maç boyu iyi anlaşırken bu ikilinin ortaklaşa imal ettikleri gol ders konusu olur. Denayer'in ortası milimetrikti ama Alman yıldızın ceza alanına yaptığı hem koşu hem aldığı pozisyon mükemmeldi. Podolski'nin sağda oynaması da iştahli ve etkili oyununda büyük rol oynadı. Yasin sağda Sneijder'le buluştu, etkili ataklar yaptı ama final vuruşlarında dengesizdi. Galatasaray kazanırken ikinci yarı Antep kalesine ciddi gol baskınları yaptı. Balta'nın akıl doluna pasına koşan Umut'un gol olan vuruşu mükemmeldi. İşte Umut bu! Gol olacak pozisyonları kaçırır, zor gol olacak durumlarda şapkadan tavşan çıkarır gibi vuruşlar yapar. Umut'un belki vuruş kalitesi yok ama sahada her yere koşar, yüreğini koyar, tekmeye kafa sokar. Yasin'in çıkıp Jem'i girmesi hataydı.
Forvet çıkar orta saha girerse bu rakibe, "Bu skoru korumak istiyorum" mesajı olur. Jem yerine Sinan girseydi iyi olurdu. Çünkü G.Saray'a geniş alan bırakmıştı. Yine de üç puan Hamza Hoca'ya ve yeni oyunculara özgüven adına kazanç oldu.