MAÇ öncesi iki olgu vardı:
1- Başakşehir gibi potansiyelinin altında kalan takımlar tehlikelidir. 2- A. Kocaman varsa, oynamaya değil oynatmamaya programlı bir takım vardır.
Kocaman'ın kendisini de aşarak takımını 30 metreye çekmesi sonucu oluşan rakibe gol atmanın yolu; Aboubakar'ın becerileri, Adem'in defansı çalımla delmesi veya şut atması ve hava topuyla Larin'in Rafael'e olan boy üstünlüğünü kullanmaktı.
Beşiktaş üçünü de de yapamayınca gole kadar çok zorlandı.
Mağlup olduğu için çıkmak zorunda kalan Başakşehir, diğer takımların aksine kalitesiyle golü buldu; yine defansa çekildi ve yine golü yedi. Mecburen yine çıktı. Beşiktaş Necip'i alıp geri çekildi. Başakşehir yine attı.
Yine çekildi, yine yedi.
Başakşehir'i köy takımı gibi oynatıp, galibiyeti hiç düşünmeyen Kocaman, Beşiktaş'ın en büyük şansıydı. Rafael'in Larin'i düşürmesi net penaltıydı; "kör balıkçı gördü/ben gördüm/ kulaklarım gördü" ama VAR da görmezlikten geldi.
Beşiktaş, Hakkı'yla ve Şeref'iyle bir engeli daha aştı.
Fenerbahçe'yi de yenerse büyük ihtimalle şampiyon olur. Hem de saha dışı oyunlara rağmen…