Selda abla ben yalnızların yalnızı bir kadınım. 3 aylık evliyim. Eşimin ikinci karısıyım, ilkinden 2 küçük oğlu var. Evlenip eşimin memleketine geldik. Zaten üvey babadaydım, değişen bir şey olmadı. Problem kayınvalidem! Beni insan yerine koymuyor.
Komşular şahit, hizmetçi gibi davranıyor. Dün kendime patates haşlıyordum, bu da tezgahı siliyordu. Yan gözle bir de ne göreyim 'elindeki bulaşık telini benim patates suyuna batırıp öyle ovalıyor ocağı!' Abla bu nasıl bir nefret... Alıp bohçamı döneyim anamın yanına diyorum ama onun da iki üveyi var... Peki ben nerelere gideyim? Bana sahip çıkacak biri varsa, kulu kölesi olurum Selda abla...
Rumuz; İsimsiz EĞİTİMİNİ TAMAMLA
S.U. CEVAP; Bu şartlarda aklıma tek şey geliyor –ki daha yolun başındasın- dışarıdan liseyi bitirmek ya da bir yeteneğini geliştirmek... Kimseye muhtaç olmadan yaşamanın tek yolu çalışmak. Gönlüne göre biri çıkarsa da evlenirsin. Not; Bu arada deterjanlı patatese taktım kafayı. Keşke tencereyi akşam kocanın önüne koyup deseydin ki, "Anneciğimle bu gün sana patates püresi yaptık, hadi afiyet olsun!"
