Futbolda asla katılmadığım klişelerden birisi şudur. "Sahaya 11 kişi çıkıyorsak eksik değiliz..." Hele hele bu seviyede bazen 1 futbolcunun eksikliği bile çok şeyi değiştirebiliyor. Galatasaray bu sezon Şampiyonlar Ligi'nde 3 galibiyet alırken, bunda en büyük faktör bu seviyenin gerçeklerine uygun kadro planlamasıydı. Ancak Osimhen, Singo, Lemina ve Yunus'un yokluğunda geçtiğimiz yıllarda hüsran yaşatan temposuz, yumuşak ve fiziksel kalitesi düşük yapıya geri dönüldü. Önde hareketsiz İcardi ve arkasında hazır olmayan İlkay'la büyük tempo ve üretkenlik sorunu yaşandı.
Sara ve Sane çok etkisizdi. Barış çabaladı ama üretemedi. Abdülkerim, Davinson ve Torreira dışında sahada vasat üstü oynayan futbolcu da yoktu. Osimhen'in yokluğu sahada o kadar büyük problemler çıkardı ki uzun süredir bir futbolcunun eksikliğinin bir takıma bu kadar olumsuz yansıdığına şahit oldum. Aynı şekilde Lemina'nın yokluğu da özellikle orta alan sertliğine büyük darbe vurdu.
Bence sahada net bir görüntü vardı. Eğer Galatasaray tam kadro olsaydı çok da zorlanmadan 3 puanı alırdı. Sonuç olarak 3 puan gitti ama Şampiyonlar Ligi'nde hedefler bitmedi. Hala ilk 24 için büyük bir şans var. Ancak Galatasaray bu sakatlık krizine bir çözüm bulmalı. Yoksa kalan maçlarda işler yine çok zor olur.
