YOLDAKİ insanları izliyorum da sanki bir boşlukta yürüyorlar.
Kimileri yanlışlarının ya da doğrularının izinden yürüyor, kimileri işsizlik ve umutsuzluk yüzünden.
Bazıları kendilerini özgür hissetmek adına yürürken, bazıları karşıdan gelenlerin üzerine yürüyor.
Çoğunluk bilinçaltını kuşatan karamsarlığın etkisinde, hesap üstüne hesap yapıyor eminim.
Evdeki hesaplar çarşıya uymuyorsa, iki kere iki bile dört etmiyor artık.
***
Aralarında güçlerini kötülükten alanlar vardır, öçlerini iyilikten!
Üç kuruşluk çıkar uğruna birilerini ayartanlar da vardır, içlerindeki mezarlıkta yerlerini ayırtanlar da.
Teknolojinin öldürdüğü sevgi ve saygıya karşılık yeni bir şey üretilmiyor.
Her türlü tüketim körüklenirken.
***
Bizler de düşünerek yürüyoruz da neler hayal ediyoruz neler.
Adalet tek taraflı olmasa.
Kimse kimseyi kışkırtmasa.
Biraz da Allah'tan korkulsa!
Kötülükler sıfırlansa, hastaneler ve hapishaneler doldukça dolmasa.
Kimse kimsenin ne düşündüğüne ve ne giydiğine karışmasa.
Ahlaksızlar dürüstleri sağmasa.
Arada bir yağmur yağsa.
***
Televizyonlarda nasıl ki tütün ve alkol ürünlerine reklam yasakları uygulanıyor, her çocuğun yiyemeyeceği ürünlerin ağız şapırdatan reklamları da yasaklansa!
Gariban insanlar her ay sonunda elde kalanı sıfırla toplayıp umutsuzlukla çarpmasa.
İnsanın insana bakacak yüzü olsa.
Para ahlaksız güç olmasa.
Hırsızlar namussuzlar çocukların haklarını çalacağına biraz da enstrüman çalsa.
Ekmekle oynanmasa, insanların elleri de yürekleri de temiz olsa!
Gerçek sanat değer bulsa, magazindeki nafaka şıllıkları paraya boğulmasa.
***
Eğitimde eşitlik olsa, her yıl zam üstüne zam yapan özel okullar velileri parmaklarında oynatmasa.
Yeri düşeni kaldırmak her insanın boynunun borcu olsa.
Gençlik harcanmasa, çakallarını mahalle aralarına süren uyuşturucu baronlarının canına okunsa, cenazeleri bile kaldırılmasa!
Vicdanı ve insani kurallara uyulsa.
6 yaşındaki bebekleri kadın olarak görenler kamuya açık yargılansa!
Çöplerden topladığı hayatla beslenen insanlar örnek gösterilip; "açlıktan kim ölmüş" lafı bu topraklarda bir daha duyulmasa.
Biraz da demokrasi olsa!
***
Her gün fahiş fiyatların etiketleriyle oynanırken, ev sahiplerinin zalimliği her ay biraz daha palazlanırken, çaresizlik yürekleri dağlamasa.
Ve her şeyden önemlisi.
Her gecenin yarısı yoksul evlerden birinde bir çocuk ağlamasa.
Canımın yarısıydın
Alnımın yazısıydın
Gidişine ağlamıştım
Dönüşüne sevinmedim
Aşk zamanla değişiyor
Ateş söndü kül üşüyor
Bir zamanlar göğsümde
Saplayıp unuttuğu
Hançeri o taşıyor
Biz bu yalan dünyanın
Yanan kulları
Bir of çeksek dağlar
Yerinde durur
Öyle sevdik diye
Hor görmesinler
Aşkın cennetinde
Yanmaktır gurur
Hakkı YALÇIN
MUTLULUK TAKVİMİ
Ekmekler gerçek gramajında satılıyorsa bileklerimi keserim.
Vicdan iflası!
Bazılarını ekranlarda gördüğüm zaman televizyonu camdan aşağı atmak geçiyor içimden. Çocukluğumun radyolarındaki "Arkası Yarın" programlarını şimdi bile dinlerken içim ısınıyor.
Bu demektir ki radyoların asaletini televizyonların cerahatine değişmem.
O yüzden çocukluğumun dilini arıyorum, organik insanlığın elini.
Ne yazık ki vicdanlı olmak birilerine asla öğretilmeyecek bir şey!
Çünkü vicdanlar iflas ettiyse ahlaksızlık bir geçim kaynağıdır.