Gençlik yıllarım saçım sakalım simsiyah, yaşlanmak için acelem yok.
Üniversiteyi yeni bitirmişim, gazetecilikte fotoğraf çektiğim yıllar, zamansız yolculuklar yapardım nereye olursa.
Kelebek Gazetesi'nde şiirlerim yayınlanırdı arada bir.
Bir arkadaşım vardı Serap; İzmit'ten uzun uzun mektuplar yollardı elle yazılmış.
Bir başkası uzaklarda ağlamış.
O yüzden her resmin özel bir anısı var bende, ölü ya da diri!
***
Yol kenarındaki ayçiçeği tarlalarının fotoğraflarını çekerdim de güneşe döndükleri zamanı seçerdim.İğneyi ipliğe geçirmeyi becerdiğim yıllar, gözlerim bilgisayarla tanışmamış, iki parmakla daktilo sihrindeyim.
Şarkı sözleri yazardım biraz acemi, sonra doğru Unkapanı Plakçılar Çarşısı'ndaki bestecilerin kapısına.
Kimsenin şarkısına yazılmadım ama yaşadıklarımı çok yazdım.
"Senin yüreğinde aşk bitmez" demişti kadının biri.
Aşktan önce ekmek kavgasındaydım, gömleğim alevden ama kalbim firari!
***
İstanbul kazan ben kepçeydim o yıllar, gazinolarda barlarda ünlüleri yakalamak gibi mesleki bir uğraşın içindeydim.O zaman da sevmezdim mafya kılıklı pis herifleri ama magazin dünyasında çoktular.
Bir gece barın ortasında karnıma silah dayamıştı ucuz erkekliğin titrek elleri.
Kesinlikle hayatı burnundan çekmişti de tetiği çekememişti.
Arkadaşlarıma "o gece ölmedim ya" dedim "bir daha ölmem!" O zamanlar da mevcuttu şimdiki kalleşliğin bütün halleri.
***
Hey gidi yıllar.Yaz günlerinde Çeşme, Marmaris, Kuşadası ve bilumum festivaller beni beklerdi, fotoğraflarını çekmem için.
Deniz kıyılarında güneş ışığının yumuşamasını beklerdim, renklere sihir katardı.
Hala duruyor insanların avuçlarına batan güneşi sığdırdığım fotoğraf kareleri.
O zamanlar sosyal medya mezbahaları yok, cep telefonu denen virüs hayatımıza girmemiş.
Randevusuna dakik insanlar, herkes sözünün eri.
***
Yoksulluğun her halini bilen biri için her şey ekmek uğrunaydı.Başkalarının gençlik dedikleri aslında benim bu meslekteki hayat kavgamdı.
Gerçekten güzel yıllardı, iyi insanlar kötülerden çoktu.
Şimdiki zamanın insafsızlığından ve teknolojinin katliam merakından kaçmak istediğim zaman arada bir eski resimleri karıştırıyorum.
O resimlerden çıkıp geziniyor sonra usulca o resimlerin içine giriyorum yeniden.
Bunlar da eski güzelliklere duyduğumuz özlemlerin hüzün festivalleri.
Mutluluk Takvimi
Bu dünyanın adaleti
Yok arkadaş yok arkadaş
Dosttan gördük ihaneti
Ahde vefa yok arkadaş
Saat gibi kurulduk da
İyi günde sorulduk da
Sırtımızdan vurulduk da
Ah demedik ah arkadaş
Kazdılar da kuyumuzu
Sular geçti boyumuzu
Ömrümüzü kuzu kuzu
Biz yedirdik biz arkadaş
Hakkı YALÇIN
HAYVAN SEVERLERMİŞ!
Adına hayvan sever denir de süs köpeklerinin mamalarının derdine düşenler, sokak köpeklerinin açlığını ve sefaletini görmez bile.
O sokak köpekleri uzun tüyleriyle sokak çocuklarını kış gecelerinde ısıtır, onları görebilmek için de sokak çocuklarının derdine düşmek gerekir.
Ama her canlının derdine düşmek ve o canlıları ayırmamak yürek ister.
Küçük süs köpeklerine gözü gibi bakanlar için bunların hiçbirinin hükmü yoktur.
Neymiş hayvan severlermiş! Onların hayvan sevgilerini sevsinler!