Önceki gün gazetenin yanı başında arada bir kahve içtiğim büfenin bahçesinde arkadaşlarla oturuyorduk.
40'li yaşlarda bir adam yanımıza geldi. Bir sigara istedi, arkadaşlardan biri çıkarıp uzattı.
Sigarayı dudaklarına götürdükten sonra yakılmasını bekledi.
Sonra aniden, "Bende olmayan şey sizlerde var" dedi.
"Nedir o?" diye sorduk.
"Para" dedi.
Hepimiz güldük. Zengin görünümlü halimize mi güldük, yoksa hiçbir şeyi olmayan birinin kendini tanımlama biçimine mi?
***
Bir tabure alıp yanımıza oturdu.
"Artık eskisi gibi olan hiçbir şeyimiz yok" dedi.
Hepimize garip gelen bir adamı daha meraklı dinlemeye başladık.
"Size soruyorum" dedi.
"Yenilenmek yenilmek midir, kazanmak mı?" "Doktor musun?" diye sordu arkadaşım. Oralı olmadı.
"Markalaştırma gerçeği insani değerleri yok sayıp, bizlerin adamdan sayılmasına engel oluyor" diye ilginç bir cümle daha kurdu.
"Yok" dedik hep birlikte.
"Bizde ayrım yok!"
***
Yokluk üzerine kurulu bir kitaptan satırlar okuyordu adam.
Bu kez "Renkli fotoğrafların kalbi yoktur" dedi.
"Ooo" dedim, "Benle aynı kafadasın.
Ben de siyah beyaz fotoğrafçıyım." Bir bulmacayı çözmekle adamı çözmek arasında çok uzun bir yol vardı.
***
Bana döndü, "İpin var mı?" diye sordu. Deliliğin derinlik olduğunu bildiğim için. "Ne yapacaksın?" diye karşılık verdim, "İpimle kuyuya mı ineceksin?" "Hayır" diye karşılık verdi.
"Üzerine un sereceğim." Yalan değil, aslında televizyonlara böyle adamları çıkarmak gerekir diye düşündük arkadaşlarımızla.
Ciddiye alınmayacağımızı bildiğimiz halde.
***
Gazeteci olduğumuzu öğrendi, gülümsedi."Yazdıklarınız beni ne kadar ilgilendiriyor?" diye sordu.
Karşılık verdim.
"Ne bekliyorsun hayattan?" "Üzerime gazete kağıdı örtülmüş bir ölü olarak gazetelere çıkmak" dedi.
Devam etti. "Normal ölümüm sizlere haber bile olamaz." Ve noktayı koydu. "Hayatta çok kan kaybettim de; benim verdiğim kadar siz kan verdiniz mi insanlara?" Mesleğimize mi gönderme yaptı, yoksa hayatta yok sayılmanın acısına mı anlayamadık.
***
Sigarasını ve çayını bitirip kalkarken, "Bugün de insanlığın azalarak bittiği bir gün oldu" dedi ve gitti. Sadece günün değil, bizlerin de ipini çekti!
Şemsiye
Şemsiyelerin, üstelik otobüsü kullanan şoföre karşı silah olarak kullanılma mevsimindeyiz.
İnsanlar daha berbat bir faciadan ucuz kurtuldu.
Can gitmedi diye dua ediyoruz da.
O saldırganın onca insanın canına kastettiği gerçeğini hiçbir savunma yok edemez!
Mutluluk Takvimi
* Otobüs şoförüne selam ver.
* Burnunu bebeklerin ayaklarından gezdir.
* Tuzu az kullan.
Ben günah işlemedim
Sadece seni sevdim
Aşka gücüm yetmedi
Kadere boyun eğdim
Hiç sevmedim bu kadar
Ne gecem var
Ne gündüzüm
Şarkılarda matemi var
Yarım kalan öykümüzün
Gurur aşkı ziyan eder
Sözümü tutacağım
Seni unutacağım
Aşk romandı eskiden
Seven kızın romanı
Şimdi veda zamanı
Hakkı YALÇIN