Her zaman tek ses, tek yürek olan dünyanın rekortmen taraftarının İnönü'de birbiriyle çelişen tavrı Beşiktaş'a yapılmış en büyük ihanettir. Taraftarın "Yeter Demirören yeter", "Yönetim istifa" deme hakkı vardır. Bu yönetimin istifa edeceği anlamını da taşımaz.
Yönetimlerin gelip gittiği yerler kongre salonlarıdır. Her dönem görülmüştür ki yönetimler taraftarın "İstifa" uyarılarını dikkate alır. Kendine çeki düzen verir. Teknik kadro ve futbolcu da bundan payını alır. Onlar da kendilerine çeki düzen verir. Ancak taraftarın başarızlığın doğurduğu kızgınlığını, öfkesini bir nevi gazını makul seviyede alır bu atmosferler. Geçen yıl da Yıldırım Demirören yönetimine benzer tepkiler olmuş ama yönetim sonunda takımı çifte şampiyonluğa taşımıştır. Ancak burada tehlikeli olan taraftarın "İstifa çağrısı" ya da "Yeter Demirören yeter" tezahüratı değildir. Asıl tehlike taraftarın içten gelen tepkisini tribünde susturma gayretidir. İstifa diyen taraftarı diğerinin susturmaya çalışması o güzelim tribünleri mahvetmektedir. Dünkü maçta alınan üç puanın da önemi yok. Yazık olan, acı olan, yanlış olan taraftarın 90 dakika boyunca çeşitli tribünlerde Beşiktaşlı'nın Beşiktaşlıyla kavga etmesidir.
Taraftarı susturmak, bir diğeriyle korkutmak. Birbirine düşmesine zemin hazırlamak Beşiktaş için yapılacak en büyük kötülüktür. Bu yarayı yarın ne istifa, ne başka bir şey kapatır.
Yönetim başta olmak üzere her Beşiktaşlı o güzelim tribüne sahip çıkmak zorundadır. Sakın tribüne kırdırmayın. Araya nifak sokmayın. Dün de gördük bu tribünler bir şey istiyor. YÜREK. Eğer dün bütün tribünler Pascal Nouma tezahüratında birleşiyorsa ne istediklerini iyi anlayın. Ona göre isteklerine saygı duyup, tribünlerin dengeleriyle oynamayın.
Hem kendinize, hem Beşiktaş'ın güzelim tribünlerine yazık etmeyin.
