Mekan konusunda kesinlikle seçiciyiz ama gittiğiniz mekan ne kadar kaliteli görünse de, onların görünmeyen bir yüzü var.
Sanki mekanın içinde örümcekler asılı gençler için. O örümceklerin kolları, her yere uzanıyor. Özellikle de uyuşturucuya.
Gazetecilik ruhumda var ki, insanları çok dikkatli izliyorum.
Birçok gencin mekana girerken attığı adımlarla, çıkarken attığı adımlar arasındaki farkı görebiliyorum. "Nerdesin aşk" diyorum. "Gel de kurtar bu gençleri."
Çünkü işin içinde aşk varsa, karşındaki insanı gözün gibi sakınmak var.
Aşk varsa, hayat var, kendinden bile esirgeyip, sevdiğine bağışladığın bir hayat. İşin içinde aşk yoksa, harcanmış hayatların hikayelerini okuyabilirsiniz.
Dün gazetelerde okudum. 33 yaşındaki bir kadın, uyuşturucu satmaktan gözaltına alınmış. Hikayesi dramatik. "Beni uyuşturucuya Hukuk Fakültesi'nde tanışıp, evlendiğim kişi alıştırdı."
O kadına sorsalar, "Niye bu hale geldiniz?" diye.
Vereceği tek cevap olmalı. "Sevilmediğim için." Çünkü bir erkek sevdiği kadına gözü gibi bakar, "cesedi" gibi değil.
Bir erkek sevdiğinin hayat merdivenidir, omuzudur, yükseklere çıkmasını ister, yerlerde sürünmesini değil.
O kadının, okulu bırakma sebebini oluşturan bir erkek, onu uyuşturucuya da alıştırıp bu hale getirdiyse, asıl yargılanması gereken o değil midir?
Gecelerin içinde, böyle erkeklere kurban olan nice genç kız var.
Aşkın elinden bile tutmadığı genç kızlar.
Erkeklerin oyuncağı olan, düzenin canını almak için fırsat kolladığı kızlar.
Sadece yakışıklı diye, nice kalleş erkeğe, boynu kıldan ince olan kızlar.
Birbirine kapılarını açık tutan, hayırlı komşuları kaybettikten sonra, bu ülke ruhunu kaybetti.
Sonrasında ahlaksızlığa sarmaşık ilişkiler itibar gördü; beden zevki, ruhları öldürdü.
O güzelim aşk can çekişir hale geldi. Şimdi kimse yüzüne bakmıyor ruh güzelliklerinin.
Ben bir aşk için yıllardır, niye bekliyorum sanıyorsunuz?