Küme düşmüş, 7 futbolcusu takımı bırakmış, 1 futbolcusu intihar etmiş, üstüne çalıştığı her takımı düşüren bir hoca... Kısacası ne moral ne de hedefi olan takıma karşı kağıt üstünde çok üstün, eşsiz taraftarını yanına almış ve de asıl önemlisi şampiyonluk maçına çıkan lig liderinin maçı kolay gibi görünür ama değildir. Çünkü kaybedecek bir şeyi olmayan, onuru ve takımdan gitmek için kendini göstermeye çalışanlar topluluğu mayın gibidir. Spor tarihi böyle sürpriz ve acı çok örmekle doludur. Teknik olarak ise Quaresma olmayınca tek kanat kalan Babel'in performansı maçın kaderini belirler diyoruz hep. O yüzden gözüm en çok Babel ve takımın maestrosu Oğuzhan'daydı. İkisi de umduğundan da iyi oynayınca ve sezonun gizli yıldızı Adriano da onlara katılınca risk epey azaldı ve daha ilk yarıda "oh" diye derin bir nefes aldık.
HAKKIYLA KAZANDI
Atiba gibi savunmacı orta saha oynayınca orta sahanın yumuşaklığı yapısal bir sorun. Atiba yerine Tolgay oynayınca da Beşiktaş'a ileride basıp top çıkarmasını önleyemiyorsunuz. Bu da şerden doğan hayır gibi oluyor. Atiba'nın oynamadığı son haftalarda Oğuzhan'ın iyi oynamasının nedeni ise top çıkarmak için sürekli geriye gelip boşa benzin yakıp yorulması ve forvetten uzak kalmasıydı. Bunun bize öğrettiği şey ise ön libero oynayacak futbolcunun oyunun iki yönünü de oynaması, en azından baskıda top kullanabilecek kadar teknik sahibi olması gerektiği. Gökhan İnler ısrarımın nedeni de buydu zaten. Antep hem gücü hem de oyucu yapısı itibarıyla ancak kontratakla gol arayabilirdi nitekim Ghilas ve Kangwa, defansın aksayan ismi Tosic üzerinden pozisyonlar da buldu. Ama bu maçın günahı olmaz. Beşiktaş bu maçı da şampiyonluğu da Şeref'iyle oynayıp, Hakkı'yla kazandı. Herkese kutlu olsun!
MAÇIN EN iYiSi OĞUZHAN
Kaptan ve orkestra şefi olarak takımı aldı yürüdü.
MAÇIN EN KÖTÜSÜ CENK
Kızacak bir şey yok. Olmayınca olmuyor işte.