Sevdiğim şairlerin başında gelenlerindendir Kahraman Tazeoğlu. İnsanın duyumsayıp da tasnif edemediği, dillendirmeye mecali kalmayan pek çok hissiyatı tablet hap gibi sunar dizeleriyle. Hele de orada nakışlanmış sözcüklerin anlattıklarıyla içinde bulunduğun ahval bire bir örtüşen durumlarda kapak gibi oturur. Kahraman'ın bir şiirini yollamış bana bir 'arkadaş'.
Okuyunca bırak kapak gibi oturtmasını tam kapak oldu bana.
Paylaşalım isterim öncelikle: "Ayrılığı seçtin mi her şeyi götüreceksin yanında Geriye hiçbir şey kalmayacak.
Söylenmemiş sözler kalmamalı bıraktığın yerde ki ben en çok onları duydum.
Gittin mi adam akıllı gideceksin..
Hiçbir özlem kalmayacak dönüşleri emziren.
Demem o ki; dönecekmiş gibi gitmeyeceksin.
Büyük git gidersen, uçsuz bucaksız, dursuz duraksız git..
Telefonun numaraları sesime düşmemeli.
Yolların yoluma değmemeli..
Hiçbir anıya hiçbir dizeye yenilmemeli ayrılık...
Şarkılar dinlenince unutulmalı..
Gece inmişken ayak parmaklarına kadar Yahut gün doğarken yatağının diğer yastığındaki boşluk tecavüz ederken gözlerine.
Ne bileyim tek başına yiyeceğin sofrana, iki kişilik servis açtığında susacaksın.
Duracaksın ve gitmenin hakkını vereceksin.
Ayrılık gurur duymalı seninle.
Gidersen sözün ayaklarına geçiyorsa ayakların yakınımdan geçmeyecek.
Ayrılığı seçtin mi büyük olacak ayrılık..." Aranızda ben gibi, "Bizim hallerimize mi yazdı bu lafları bu adam yahu" diyen de vardır sanırım.
O zaman susma, utanma, bir kanarda kımıltısız oturma ve iyi umutlar umma pozisyonuna geçmektir tek yapılacak. Sizi bilmem ben öyle yapıyorum...