Bir kadın "alışverişe çıkalım mı?" dediğinde, erkek beyninde üç farklı alarm çalar:
Tehlike: Zaman kaybı yaklaşıyor.
Belirsizlik: "Ne alacağız?" sorusunun cevabı sonsuz.
Kurtuluş umudu: "Belki sadece bakacağız." Ama erkek o cümledeki "sadece" kelimesinin, "ömür boyu sürebilir" anlamına geldiğini genelde çok geç anlar.
Kadın alışverişe çıktığında, mağazaların vitrinleri ışıldar; erkek içinse o ışık son umutların sönüşüdür.
Kadın bir elbiseye yaklaşır, dener, bırakır, geri döner, tekrar dener, bir arkadaşına mesaj atar, fikir alır… Erkek o sırada köşede oturur ve düşünür:
"İnsan neden kendi kendine bu kadar zorluk çıkarır?" Bir mağazada geçen ortalama erkek iç sesi şöyledir:
Dakika 1: "İyi, bak bakalım aşkım."
Dakika 15: "Kaçıncı mağazaydı bu? İkinci mi, beşinci mi?"
Dakika 30: "Burada sandalye olsa otururdum… sandalye olmasa da olur, sadece oturmak istiyorum."
Dakika 50: "Bu askılar bana bakıyor mu? Galiba halime üzülüyorlar."
Dakika 75: "Telefonun şarjı bitti, ben de bittim." Bazı erkekler bu süreyi meditasyonla geçirir.
Kendilerini "alışveriş mağazasında iç huzuru arayan derviş" gibi düşünürler.
Kimi gözlerini kapatıp başka bir boyuta geçer; kimiyse torbaları taşıyarak "evrim" geçirir.
Bir noktadan sonra erkek için mağaza çıkışı, kurtuluş kapısı gibidir.
Ama tam o sırada o korkunç cümle gelir:
"Dur, şu mağazaya da bir bakalım." O an erkek, fiziksel olarak hayattadır ama ruhen AVM'nin tavanındaki spot lambasına karışmıştır.
Ve sonunda kasaya gelinir.
Kadın elindekilere bakar, "Bunları alayım." der.
Erkek, fişi görünce içinden hesap yapar:
"Bununla araba lastiği alırdım." Ama yine de bir şey demez, çünkü bilir:
"Bu, barışın bedelidir." Eve dönülür. Kadın torbaları yere koyar, içlerinden birini çıkarır, aynaya bakar, sonra şöyle der:
"Aslında bunu beğenmedim.
Yarın değiştiririm." O an erkek sessizce tavana bakar ve düşünür:
"Ben aslında neden varım?" Sonuç olarak kadınlar için alışveriş; sosyalleşme, terapi, sanat ve arkeoloji karışımı bir etkinliktir.
Erkekler içinse; sabır, dayanıklılık ve sessizlik üzerine bir sınavdır.
Ama dürüst olalım:
Kadınlar alışveriş yapmasa, erkekler hiçbir zaman AVM'deki o "erkek bekleme koltuklarının" varlığını bile fark etmezdi.
Ve belki de aşk, tam da budur:
Birinin alışverişte mutlu olmasını beklerken, kendini unutmamayı öğrenmek.
