Çünkü İstiklal Caddesi'nde patlayan bombanın parçaları kalbimize saplanmıştır etimize!
Birbirimizi yüreklendirirken yapılanları unutmayacak kadar da sevdalıyız memleketimize!
***
İstiklal Caddesi'nde şüpheli bir kadın. Sesi değmiyor çiçeklerin köklerine bile.Nefesi çakal, nefesi sırtlan. Böyle günler için eğitilmiş canlı kılığında bir leş.
Ondan daha kalleş olanlar perdenin arkasında, ipine sahip olduğu kuklaları yönetiyor.
O kadını da arkasındaki şerefsiz kuklacıyı da bulmak devletimin görevidir.
O kuklacının kanına karışmış nice kansız da kuklacının arkasında bulunacaktır.
***
Babasının elinden tutarken ölüme giden Minik Ecrin geliyor gözlerimin önüne.Yüzünde bir gıdım bile çizgi yoktu ama 5 yaşında kıyamet çizgisini gördü.
Minicik elleri babasının avuçlarını bırakmadıysa, o baba ölüme giderken kızını yalnız mı bırakacaktı?
Ölüm ki doğar doğmaz hepimiz için yola çıkan bir gerçektir ama hayat yolculuğunda "yaşatmak" yaşamak kadar kutsaldır.
O yüzden teröre ve arkasındaki alçaklara karşı durmak Allah'ın emridir.
***
Nasıl kıyılır canlara! Nasıl bu kadar zalim olabilir insan?İnsanlıktan çıkıldıysa oluyor işte!
Elbette gül bahçesi değil dünya.
Ama bomba bahçesi de değil!
İnsana benzemeyen insanlar görüyoruz. Can almak için her türlü katliamlara planlar yapıldığını da biliyoruz.
Rüzgarın harfleri sessiz olsa da duymak isteyenlere çok şeyler söyler.
***
Ortalık şerefsiz kokuyor kansız kokuyor. Ortalık çakal kaynıyor sırtlan kaynıyor.İrin akıyor gözlerinden, hepsi de solucan ruhlarıyla bakıyor hayata!
Terör bu şerefsizler için yaşamanın tek yoludur ama barış ve huzur da kazanılmış zaferlerle doludur.
***
O minicik Ecrin, İstiklal Caddesi'ndeki kıyamet çizgisinden seksek oynayarak geçti.
O minicik Ecrin bu saldırıya karşı durmanın en güçlü elleri olarak çoktan tarihe geçti.
O yüzden ülkeyi terörle teslim almayı düşünen alçaklara verilen mesajlar nettir.
Toplumun bilinçli olduğu her dönemde terör paçavradan ibarettir.
Devlet millet el ele tutuştuktan sonra!
Bardağından içtiğim
Aşkından vazgeçtiğim
Mazinin hatırına
Sana ses etmiyorum
Bu kez halin ağlamaklı
İş işten geçti diyorum
Ziyaretçi edasıyla
Gitmeni bekliyorum
Çok sevmenin günahları
Dökülen gözyaşları
Gecelerin karanlığı
Sabahlara ödenmiştir
Seni canım bildiysem
Ölüp ölüp dirildiysem
Şimdi kalbimden sildiysem
Bütün borcum ödenmiştir
Hakkı YALÇIN
MUTLULUK TAKVİMİ
Kan lekeli gömlekleri ütüleyenler deli gömleklerini kötülüyor!
UMUT YENİLMEZ!
1959 yapımı bir film; Siyah Orfe.
Filmde 10 yaşlarında bir çocuk eline aldığı gitarla yanındaki iki çocukla birlikte sabahın ilk ışığına koşar.
"Çabuk olalım" der "güneşin doğmasını sağlamamız gerek, gecikirsek doğamaz." Ne olursa olsun yenilmez umut.
Ve çocukların gözlerinden bakmak gerekiyor hayata.
O yüzden ben güneşin nasıl battığına değil nasıl doğduğuna bakarım.