Gençliğimiz kovboy filmleriyle geçti, sonu mutlak adaleti sağlayan filmlerle.
Ama Kızılderililere yapılanları asla hoş görmedik.
Tarihi filmlerde kan gövdeyi götürürken asıl meselenin özgürlük olduğunu fark ettik.
Başı omuzundan düşerken bile dimdik duran Spartaküs gibi kahramanlara hayran kaldık, o yüzden özgürlüğü ve adaleti sevdik.
*****
70'li yıllar gençlik ruhunun yansımasıydı, kapitalizme karşı duvarları yıkmak özlemi.
Dünya insanlarını sevmek kadar gerçek aşkın ne olduğunu anlatan filmler.
Love Story'deki "aşk pişmanlık duymamaktır" sözünü kim unutabilir ki.
İkinci dünya savaşının konu edildiği filmlerde üzerimizden tank geçmiş ağırlığı hissettik. Hitler ve şerefsiz Nazilerin yanında duranları lanetledik.
*****
Bizim salon filmlerimiz samimiyetin komşuluğun ve namuslu düşlerin filmleriydi.
Herkese kucak açan aile filmleri, hiçbir önyargı ayrımcılık yoktu.
Toplumu ayakta tutan bütün değerler oyuncularda da mevcuttu izleyicilerde de.
Sonrasındaki toplumsal filmler pamuk tarlalarını işaret etti, ağalık sistemini ve kamyonlar üzerinde harcanan işçileri.
Halk uyansın diye çevrilen ö nemli filmlerdi onlar.
*****
İnandığımız her şeydi o filmler, tarihten sızan ışıktı.
Onlar sadece sinema bileti değil hayata da kesilen biletlerdi.
Her filmde kendimizden izler bulduk ama sonrasında film içinde film çevirenler tarafından sömürüldük.
Düşmanlığa, ayrımcılığa ve cehalete teslim olduk.
Beyazperde kirlenince insanlar da bu kirden nasibini aldı.
Televizyonlar görevi devraldıktan sonra dizi filmleri bile silah olarak kullanılmaya başlandı.
Siyahları alkışlattılar mavi diye, gelenekleri katlettiler moda diye.
*****
Eskiden sinemalarda yer göstericiler olurdu, şimdi evlerde herkes kendi koltuğunu kendi seçiyor.
Bilinçaltına şırınga edilen zehirli dizileri izlerken herkesin keyfi yerinde.
Filmlerdeki erkeklik kalleşlikle organize olmakla meşgulken, silahlar ve benzin bidonları çakalların ellerini özlüyor.
Bizler de ceketlerimizin cebinde kalan eski sinema biletlerine bakıp, kardeşlik ve komşuluk kokan eski filmlerimizi özlüyoruz.
Yeni moda insanlar dizilere ve küfürlü esprilerle süslenmiş sinema filmlerine bayılırken, bizim gibi modası geçmiş insanlar bir Yeşilçam filmi bulduğumuz zaman kendi çocukluğumuzu izliyoruz.
Mutluluk Takvimi
Kalbim cehennem şimdi
Sensiz hayalim cennet
Bir gurur kırıntısı
Ruhumdaki sefalet
Yüreğim sana sebil
Aşkın sağ ben selamet
Aklım başımda değil
Benim için dua et
Lambalar sönük şimdi
Ömür denen şey yalan
Mum gibi eriyorum
Son damla senden kalan
Hakkı YALÇIN
FERHAN ŞENSOY
Ferhan Şensoy'u kaybettik, tiyatro sanatçısını yürekli bir adamı.
Tiyatro bir kültür imecesiydi bir sanat yuvasıydı.
Sefertaslarıyla provalara giden onurlu sanatçılık tiyatroların simgesiydi.
Televizyonların yarattığı starların ahlakıyla, tiyatro sanatçılarının kişiliklerini sorgulasak her şey ortaya çıkar zaten.
Ferhan Şensoy tiyatrolardan elimizde kalan son kuşlardan biriydi.
Toplumun aydınlığına parmak kaldırdı hep, insan bilincine.
Mekanı cennet olsun.