Taksim, Üsküdar, Kadıköy, Aksaray.
İnsanların yüzüne bakıyorum da, karabasanlar da onlarla birlikte yürüyor sanki.
Umutlarda acemi, karamsarlıkta ustalar!
Gülmek zoruna gidiyor her birinin.
Yanlarından geçen otomobillerin camlarına bakarken kendilerini görüyorlar ya.
Aslında yoklar.
Çoğunun mesleği, "günü öldürmek!"
Ki, zaman hayırsızdır.
Gözünün yaşına bakmadan gider.
Bir yağmur damlası bile bir kez düşer toprağa, ikinci şansı yoktur.
Yanlarından geçerken haykırmak geçiyor içimden. "Hayat herkesindir. Hayatınız sizden başka hiç kimsenin."
Duyacak halleri yok.
"Bugünden geriye ne kalır diye düşünerek güne başlıyorsanız.
Elinizde ne varsa hepsini zaten günün başında harcamışsınız demektir."
Uyacak halleri yok.
Akşam saatlerinde trafikte simit satanlara bakıyorum.
Tezgahında kalan simitleri onun yerine sayarken, "Eyvah" diyorum, "Yenilginin zaferi!"
Bütün gün verdiği emeklerin karşılığını bayatlayan simitler ödeştirecek!
Dilencisi, öğrencisi, işsizi, umutsuzu ve her şeyden önemlisi yalnızı bol bir şehir İstanbul.
Düşünüyorum da, yalnızlıklarının bir sebebi var belki de.
Başkalarının dertleri başlarına yeni dertler açıyorsa.
Kimselerin uğramadığı bir kıyı olmayı seçiyorlar.
Ölü dalgaların vurduğu.
Her sabah hayata ne kadar siyah ve gri başlasalar da, aslında hepsi de bir mucize bekliyor.
Sabahları umutla uyandıracak.
Akşamları yataklarına ceset gibi uzanmalarının önüne geçecek.
Kabuklarının altında gizledikleri yarayı saracak.
Hayatla aralarındaki ilişkiyi onaracak bir mucize.
Mucize nedir?
Hayatın bodrum katında yaşayanların balkon özlemi.
Haramın gökdelenlerinde oturanların 'daha yok mu'su!
Bu meseleden çıkan sonuç!
Her yıl sayıları katlayan umutsuz insanların, günü öldürmek konulu yolculukları sürüp gidecek.
Böyle gelmişti zaten!
Böyle gidecek!
Madem öyle
Ünlüleri evlerinin önünde görüntüleyen ve yargılanan magazin muhabirleri beraat etti.
Gerekçe; evin önü konuta ait değil.
Magazin muhabirleri, şöhret uğruna kendilerini fotoğraf makinelerinin önüne atıp, şöhret olduktan sonra kendilerine saldıran zibidiler için de bir karar almalı. "Makinelerimizin önü üç paralık adamlara ait değil!"
Mutluluk Takvimi
Dillere destandı
Kalbinde aşkı
Bütün ümitleri
Bir anda bitti
Bir düğün gecesi
Yaşlı gözlerle
Mahzun mahzun baktı
Boynunu büktü
Bir şey söylemedi
Dönüp bizlere
Gözyaşı doldurdu
Yorgun gözlere
Ardına bakmadan
Boş denizlere
Bir düğün gecesi
Sürgüne gitti
Hakkı YALÇIN