Fenerbahçe dün gece kendine bir galibiyet daha armağan etti.
Gördük ki, Fenerbahçeli futbolcularda durmak, kimsenin elinde değil.
Gördük ki, forvet hattındaki oyuncularda, yoktan var eden büyücülüğün her hali mevcut.
Gollerin tümünün yabancılar tarafından atılmasına verilecek cevap.
"Onlar yabancı değil.
Fenerbahçeli askerler!"
* * *
Dün gece ilk yarıda alışılmadık şeyler de oldu.
Caner'in yokluğu fena halde hissedildi.
Gökhan Gönül'ün maçın başında bindirme uğraşıyla haşır neşir olurken, geride bıraktığı boşluğun Niasse'nin bindirmeleriyle "tehlikeli hal" almasının önü çabuk kesildi.
Alper kendini hiç gösteremedi.
Ve Kuyt... Gecenin veresiye defterine kaçırdığı penaltıyı yazdı, penaltıya kardeş pozisyonda geç kalmışlığını yazdı ama Emenike'nin golüne asistlik yaparken hepsini sildi. Ardından da bilindik kimliğine soyundu.
* * *
İkinci yarıdaki Fenerbahçe "koro hayatlar" takımıydı.
Üçlü forvetle ölümcül bir hücum anlayışı. Rahat pasların finalinde gelen goller.
Bruno ve Egemen'in sağlam duruşunu parantez içine alırken.
Mehmet Topal için, "en ihtişamlı duruş sadeliktir" notunu düşerken.
Gecenin adamı olarak "Emenike"yi tırnak içine aldım.
Rakibi elden ayaktan düşürmenin ustası oydu.
Pozisyonları istediği yere şıp diye götüren kozmik tren hali ondaydı.
İkinci yarının başında kendisine yapılan hareket kesin penaltıydı da, bu pozisyonun ardından Sow'a attırdığı gol, böyle bir penaltıyı vermeyen hakem Mete Kalkavan'ın keyfini kaçırmasının da sebebiydi belki.
* * *
Kim ne derse desin, bu takıma galibiyet çok yakışıyor.