Büyük takımların başındaki bütün teknik adamlar, hayatlarından "korkaklık" kelimesini çıkarmak zorundadır.
Ama bakıyoruz da, özellikle deplasmanlarda korkuya sadık bir Fenerbahçe takımı var.
Borç içindeki kulübe ülkenin en pahalı transferini yaptırmakla, o futbolcuyu gerçek bir santrfor gibi kullanmamak arasındaki garip bir çelişki mevcut.
Diğer santrforlar nasıl yalnızlığa mahkum edilip, sanık muamelesi gördüyse, bu kafayla Sow'u bekleyen kader de kaçınılmaz. "Beceriksizliğin darağacı!"
* * *
Aykut Kocaman'ın oyuncularını motive etme ve oyunu okuma gerçeği de azalmış.
Mehmet Topuz ve Cristian kaç maçtır takımın gücünü emiyor, Aykut Kocaman seyrediyor.
Hakemin emriyle, Karabük'te maçı döndürme şansı yakalayan bir teknik adamın, Stoch'u oyundan çıkarıp, Cristian'ı sahada bırakması d basiretsizliğin belgesidir.
Yenikken risk almayan bir adamın cesaretinden söz edebilir misiniz?
* * *
Ama takıma musallat olan yanlışlar, Fenerbahçe ile Aykut Kocaman'ın arasını açamaz.
Aykut Kocaman bu kulübün evladı ve arkası sağlam biri olarak, ne yapsa haktır.
Böyle bir düzen sürdükçe, Aykut Kocaman da talihiyle kazandığı maçların arkasına gizlenecek.
Fenerbahçe'nin içinde bulunduğu durumdan en kral biçimde yararlanacaktır.
O da Fenerbahçe'nin tasarrufu.
* * *
Aziz Yıldırım bugün mahkemeye çıkacak.
Sevgilerini, duydukları güvenle birleştiren topluluk, Aziz Yıldırım'ın yalnızlığına arka çıkacak.
Başkanlarının masumiyetini iliklerine işlemiş taraftarlarda, demlenmiş bir hüznün dışa vurumu kadar.. Görkemli bir sevginin gösterisi de olacak.
* * *
Yürekler birbirinin kopyası.
Silivri'de Şubat'ın adı sarı lacivert bahar.
Tek yürek korada şarkı aynı. "Güzel günler göreceğiz."
* * *
Çünkü Silivri, o taraftar için hancının değil, yolcunun durağı.