Toplum bu kavgalardan etkileniyor da, insanlar kamplara bölünüyorsa. "Hala umudunu kesme" diyorsa, ülkenin ruhu. Kesmiyorum.
Terör; varlığına kanıt arayan yanını sergileyip, cinayet seanslarını sürdürüyorsa.
Birileri bu kahpelikleri şenlik gibi karşılarken, ülke insanı yumruğunu sıkıyorsa. "Bu ülkenin sabrı çeliktir, oyunlara gelmez" diyorsa ülkenin ruhu. Gelmiyorum.
Demokrasi tek taraflı düşüncelerin, katıksız şartsız temsilcisi olmayı seçiyorsa.
Adalet, adaletsizliği emziriyor da, haksızlığı ve insafsızlığı büyütüyorsa..
Korkunun çemberindeki insanlar, cevap hakkını susarak kullanıyorsa. "Korkma, cesaret bu halkın kanında var" diyorsa, ülkenin ruhu, Korkmuyorum.
Para için her şeyi yapanlar, şerefsizliği utanç saymıyorsa. Namus haysiyet gibi gerçekler, hiçbir itibar görmüyorsa. "Biz ne şerefsizler gördük, bunlar da geçer, aldırma" diyorsa ülkenin ruhu.
Aldırmıyorum.
Kafasını futbol topunun içine sokan erkekler, aymazlığın kıyılarında geziniyorsa.
Kadınlar, televizyon dizilerinin karşısında bez bebekler için bile ağlıyor da, kendi çocuklarının ağlanacak haline gülüyorsa. "Bunlar modern çağın hastalığıdır, aldırma" diyorsa ülkenin ruhu.
Ülkenin ruhunu da hasta ve yaralı buluyorum.
Yarasını sarmaya ne gücüm yeter, ne zamanım.
O yüzden herkese iyi seyirler diliyorum!
Yakılan ormanın herkesi yakacağını anons ederek.