Albay Dursun Çiçek hadisesi, tam bir yılan hikayesine dönmüştü. Siyaset, Genelkurmay ve medya üçlüsü tarafından söylenmedik söz bırakılmadı.
Genelkurmay Başkanlığı, belge ortaya çıkar çıkmaz hemen savunmaya geçti. Bizzat Genelkurmay Başkanı İlker Başbuğ tarafından belgenin sahte olduğunun tespit edildiği söylendi.
Başbuğ, "Bu bir kağıt parçasıdır" dedi:
- Biz, bu kağıt parçasının TSK'yı yıpratma ve karalama amacıyla hazırlandığını değerlendiriyoruz.
Yetmedi, bu kağıt parçasından yola çıkarak Silahlı Kuvvetler'e karşı "asimetrik bir psikolojik savaş yürütüldüğü" yorumunu yaptı.
CHP lideri Deniz Baykal, hemen "avukatlığa" soydu.
Medyada da herkes meşrebine uygun tepkiler verdi. Kimi Dursun Çiçek'e saldırdı. Kimi de alıp bağrına bastı.
Sonuç:
Genelkurmay da "kağıt parçası" denilen belgenin altındaki ıslak imzanın Albay Dursun Çiçek'e ait olduğunu tespit etti. Askeri Savcılık, bu yüzden kendisini tutuklanması talebiyle mahkemeye sevk etti.
Ne oldu şimdi?
Aradan 8 ay geçtikten sonra Genelkurmay Başkanı'nın söylediklerinin tam tersi ortaya çıktı. Üstelik, bu tespiti siviller yapmadı. Askeri savcı da sivil savcılarla aynı noktada birleşti. Genelkurmay Başkanı'nın "kağıt parçası" diye küçümsediği belgeyi son derece ciddiye aldı.
Bütün bu gelişmeleri, Genelkurmay Başkanı Başbuğ'un "Silahlı Kuvvetlere karşı asimetrik bir psikolojik savaş yürütülüyor" sözleri ile birleştirdiğimizde, garip bir sonuç ortaya çıkıyor!
Gelinen noktada insan sormadan edemiyor:
Nasıl yıpranıyor Silahlı Kuvvetler? Dışarıdan yöneltilen eleştirilerle mi, yoksa kısa sürede doğru olmadığı anlaşılan içeriden yapılan açıklamalarla mı?
Üstelik, Albay Dursun Çiçek olayı örnekler içinde sadece bir örnek. Son dönemde bunun benzeri pek çok olay yaşandı. Genelkurmay "Yok" dedi, birkaç gün sonra "var" olduğu anlaşıldı. Bunun en son örneği de "Balyoz Planı".
Demek ki...
Genelkurmay Başkanlarının ortaya çıkan her gelişme üzerine, sonucu beklemeden olur olmaz konuşmamaları gerekiyor. Sonuçta yıpranan Türk Silahlı Kuvvetleri oluyor!