Seyircisiz maçların tüm keyifsizliği bu maçta da geçerliydi. "on ikinci adam" teriminin ne denli doğru olduğunu yine görmüş olduk. Bir sene içerisinde üçüncü teknik direktörü ile sahaya çıkan Galatasaray takımı, suçu teknik direktörde aramamamız gerektiği gerçeğini bu gece de gözler önüne serdi. Orta sahadaki paslaşmalar ve bunun sonucunda deyim yerindeyse "topu kazanan" tarafın şut şansı bulduğu bir ilk yarı izledik.
OYUNCULARDA SORUN VAR
Trabzonsporlu oyuncuların 5 Galatasaraylı arasından gol atabilme şansını bu kadar rahat buluyor olmaları ise başlı başına bir koordinasyonsuzluk sorunu. G.Saray, oyuncular arasındaki bu sorunu çözmeli. Kazım'ın böylesine önemli bir maçta, Galatasaray'ın adeta düşme hattına gittikçe yaklaştığı bu haftalarda, bu şekilde sorumsuzca bir hareketle, gereksiz yere kırmızı kart görmesi affedilir bir hata değil. Ama potansiyel kırmızı kart adayı olan bu oyuncunun hiçbir rakibe ve hakemlere de sempatik gelmediği gerçek.
ŞAMPİYONLUK GOLÜ!
İki tarafın da doğru dürüst bir gol pozisyonu bulamadığı maçta, gerginlik içindeki Trabzonspor'un son düzlükte cengaver oyuncu Burak'ın yoktan var ettiği gol belki de Trabzonspor'a şampiyonluğu getirecek. Amaçsız, sırf aktivite olsun diye yapılan beyhude transferlerin ve maliyetlerinin beş sene içinde Galatasaray camiasına yüklediği külfet ortada. Sebep olanlar hala ne kadar iyi işler yaptıklarını anlatmaya çalışıp günah çıkartmaktalar. Lütfen perde arkasından filmler üreterek direnmek yerine artık çantanızı alıp gidiniz!
Yolunuz açık olsun...