Beşiktaş maça Başakşehir'in puan kaybetmesiyle rahatlama avantajı, UEFA maçının fiziksel ve ruhsal yorgunluğu dezavantajıyla başladı. Rıza hoca, en dipten aldığı Antalyaspor'u çalıştırdığı her takım gibi diri, mücadeleci ve özgüveni yüksek bir ekip yaptı.
Antalyaspor, hücumda her takım gibi öncelikle Beşiktaş'ın zayıf halkası olan sağ kanadını gözüne kestirmişti.
Verkaçlarla ve arkaya adam kaçırıp, oradan da ortaya özellikle de Eto'o'ya top kesmeyi düşünmüşler.
Beck ve Gökhan'ı gören her takım Maradona gibi anında solak oluyor.
Savunmasını ise orta sahada topu alan her Beşiktaşlı oyuncuya iki kişi basarak, Beşiktaş'ın pas trafiğini çok mücadele ederek durdurma üzerine kurmuştu.
Kazanmak zorunda olan her takım ya ortadan verkaç ya da ara pasla, kanatlara inerek ya da uzaktan şutla gol arar.
Beşiktaş ilk yarıda hiç bir maçta olmadığı kadar uzaktan şut attı, çünkü ilk iki yolla etkili olamadığını gördü.
Yüksek konsantre, temkin ve dişe diş mücadele üzerine kurulu ilk yarıda Beşiktaş bir adım öndeydi ama gol atacak havası da vermedi.
SEN RVP DEĞİLSİN Kİ!
İkinci yarıya aynı kadroyla başlanınca doğal olarak da aynı hava devam etti ve değişiklik akla o zaman geldi. Tipik beraberlik havası içinde tıngır mıngır giden maç Aboubakar'ın atılmasıyla başka bir havaya girdi. Sen Robin van Persie değilsin ki ne yaparsan yap atılmayasın. Cart diye anında kart çıkar çünkü sen Beşiktaş'ın futbolcususun.
Aboubakar'a öncelikle Türkiye'nin gerçekleri anlatılmalı. 10 kişi kalan takıma kritik yapmak haksızlık olur. Üstelik Adriano da sakatlanınca bambaşka bir takım ortaya çıktı ve dolayısıyla oyun da değişti. Tatsız, tuzsuz hatta saçma bir maç oldu. Kimse kazanacak bir performans sergilemedi.
Beşiktaş'ın rakibi Başakşehir değil, kendisi ve hakemler.
MAÇIN EN iYiSi ATİBA VE FABRİ
İki isim de kazanmak için oynadı.
MAÇIN EN KÖTÜSÜ ABOUBAKAR
Psikolojik destek almalı. Yeter, takımı yordu.