Sözlük yazarı "diazepam'', sosyal ilişkilerin kanayan bir yarasına parmak basmış.
Bir ortamda, mekanda tek başına takılmaktan daha kötü olan bir şey varsa o da aşırı sosyalin masasına denk gelmektir.
O masada öyle dramlar yaşanır ki bunu dışarıdan bakan gözler anlamaz. Onlar o masanın eğlendiğini, geleninin gideninin bitmediğini düşünürler, hatta yeri gelir imrenirler. Ancak olayın iç yüzü hiç de öyle değildir.
O masada aşırı sosyalin tahakkümü vardır, kati bir sahiplenmesi vardır. Gelen giden trafiğini yönetir, masadaki kimsenin tanımadığı tipleri sürekli olarak masaya çağırır, sadece kendilerinin anladığı bir muhabbet yaparlar, bütün konuşmalara dahil olur, konuşmaları böler ve kendine yönlendirir, her şeyin iyisini, güzelini o bilir, ona sürekli katılmanızı, destek vermenizi bekler, vermezseniz alana kadar masayı gerer. Konudan konuya atlar, bir konudaki görüşlerinizi anlatırken bir bakmışsınız "o değil de…" diyerek başka konuya zıplamış olur.
Aşırı sosyalin masasında büyük dramlar yaşanır, dışarıdan bakanların görmediği... Tüm geceyi, masayı ele geçirir, sizi yönlendirir, mekan trafiğinin o masa üzerinden akmasını sağlar.
Sürekli bir "ne haber abi görüşemiyoruz" muhabbeti döner durur ortalıkta. Bir daha asla görmeyeceğiniz tonla insanla karşılaşır, tanışırsınız. Hani günün birinde, birini görürsünüz de "ulan ben bu adamı tanıyorum galiba" dersiniz ya, işte o adam aşırı sosyalin arkadaşlarından biridir, illaki tanıştırmıştır sizinle de ama unutmuşsunuzdur.
Allah aşırı sosyalin masasından uzak tutsun.
AlkışlıYorum
Düz yolda giderken, ara yollardan çıkanlara asla yol vermiyorum. Karşıdan gelenlere, duranlara rağmen hızımı kesmiyorum. Dönüşlerim çok ani olabiliyor. Üstelik bazen telefonla konuşuyorum. Çarpışmalarda sekizde dört yamuluyor olsam da, istifimi bozmuyorum. Ehliyetim yok, zaten bunları yürürken yapıyorum.