Maçlar; sonuçları sahiplenen gerçeklerle tanımlanıyorsa, Fenerbahçe'nin verdiği mücadeleyle hedefe kilitlendiğini söylemek de yadırganmıyor.
Bu ülkede futbolun adaletsizliği futboldan daha çok sevilirken maçın sonucuna tesir eden gerçeklerin de hükmü olmuyor.
Bakınız: Mete Kalkavan!
***
Bazı sahneler var ki insanlık adına günlerce tartışılmalı.Öncelikle o zalim sahneyi seyreden yan hakeme bu meslek ömür boyu yasaklanmalı.
Maçın başında İrfan Can Kahveci yerde yatan rakibinin ayak bileğine bastı, sonra da utanmadan pişkin pişkin güldü.
Sözde rakibinin acısını aşağıladı, özde nasıl zalim bir ruha sahip olduğunu belgeledi.
Eskiden böyle adamları önce kulüpleri ayıplardı ama geçti o günler.
***
Gördük ki hakemler için insani duyguların da önemi yok, maçın kaderini değiştirmenin de Galatasaraylı Yedlin'i hastanelik eden Lens'i oyundan atmayan Ali Palabıyık için "bir insanın canı böyle kaç tekmeye göz yummakla eşdeğerdir?Cevabını kendisi versin!
Aynı hakemin Luyindama'nın Mevlüt'ün dudağını patlattığı pozisyon için "farz edin balon patladı" muamelesi yapması vicdansızlığın resmidir, o resmi de poster yapsın..
Biz bu zalim gelişmelere "tsunami" diyoruz başkaları "yeni dünya düzeni" diyor.
Üstelik herkes utanmadan birbirine el veriyor.
Futbolun adaleti yoksa, vicdansızlık ayyuka çıktıysa, kaybolan asaleti de hesaba kattığımız zaman verilecek olan "insanlığın k'ayıp ilanıdır!"