Garip bir yaz mevsimi yaşıyoruz.
İnsanlar dolu yağışından korumak için neredeyse otomobillerinin üzerine yorgan atacaklar.
Yaz ortasında şubat!
Dünyanın dengesi bozuldu.
Şah-mat!
***
Yaz yağmuru derlerdi, bir esinti gibi çeker giderdi.
Şimdi ardında enkaz bırakıyor.
Aslında dökülenler bizleriz.
Taşlaşan yaşamda, bozulan dengeye eşlik edenler!
***
Evrensel ruh ile müstakil ruh arasındaki fark.
Her koyun kendi bacağından asılır.
Hayır! Yakılan orman herkesi yakar.
Seller de önüne katar tuttuğunu.
Dalga geçilmenin dalgalarıyla!
***
En özel ressamdır bulutlar ve gökyüzü.
Siyah beyaz yılların masumiyetine inat, onlar yeni renkler arıyorlar tuvallerine.
Teknolojinin yok ettiği değerlere mahsuben, rest çekiyorlar.
Kendilerine kafa tutan gökdelenlere son mesajlarını gönderiyorlar.
***
Sırt sırta vermedik, el vermedik birbirimize. Naylon şişeleri bile otomobilden atıp, keyfimize baktık.
Gökdelenlere hayıflandık, "Biz niye orada oturmuyoruz" diye.
Suyu emecek tek karış toprak bırakmadık, iki kaşımızın arasına silah çatmaktan fırsat bulup da.
***
Bir gün gökyüzünden yaz ortasında lav yağarsa şaşırmam. "Vakti gelmiş" derim.
Hayat denilen kitabın her sayfasını okumadığım için. Duyarsız karanlığa gömülmenin bedelini öderim.
En çok çocuklara kahrederim!
Onlara böyle bir dünya bıraktığımız için!