Hayat kapısını her zaman açmaz insana.
Bazen aralık bırakır o kadar.
Kaderi ertelemekle kaybedilenlerin hesabını da tutar hayat.
Tek tanığımız gözlerimiz.
Ne gördüysek o!
***
O kadar kitaplar okuduk.
Sayfalarında yazıldığı kadarını.
Bazen bir cümlenin altınızı çizdik kalemle.
Hatırımızda kalsın diye ve hiç unutmadık.
Ne bildiysek o!
***
Ne duygular düşünceler taşıdık.
Kendimizi o düşüncelerin galibi saydık da. Bir türlü hazmedemedik, bizim gibi düşünmeyenleri.
Sadece kendi ihtiraslarımıza serenat yaptık.
Ne dediysek o!
***
Ne deli aşklar yaşadık.
Şarkılar dinledik içimizi ısıtan.
Güller alıp güller verdik.
Dışında kaldık içimizde yaşattığımız duyguların.
Şiddetli fırtınalara dayandık da, üç günde tarih olduk.
Ne sevdiysek o!
***
Bazen gerçek dostlarımız oldu, bazen dost bildiklerimiz.
Kendimizi kalabalık sandık.
İyi günde herkes yanımızdaydı da, kötü günde kadavramızdan bile medet umdular.
En iyi ustalık saydık yenilgileri.
Ne bulduysak o!
***
Kendi iradesizliğimizle idare etmeyi öğrendik o kadar!
Her hakkı mahfuzdur korkaklığımızın.
Hayattan istediklerimizi alamadık da, cesaret edebildik mi acaba?
Suya sabuna dokunmadan temiz kalacağımızı sandık.
Gaipten duyduğumuz seslerle oyalanmayı seçtik.
Ne sustuysak o!
***
Mutlu sonlar masal kitaplarında bile kalmadı artık.
İnandığımız gibi olmasını isterdik dünyanın. Olmadı.
Elbet hayatın da bir bildiği vardı.
Şimdi o hayatın aralık kapısından, "Keşke içeri girseydik" diyoruz bazen.
Oysa iki kez aynı hakkı vermiyor zaman.
Ne ektiysek o!
Mutluluk Takvimi
* Asansörde selam ver.
* Bulmaca çöz.
* Çocuğunun arkadaşlarını tanı.
* Doğum gününde adına ağaç dik.
Bana durup durup
Anadolu kokan
Hikayeler anlatmayın
Beni böyle her gece
Türkülerle ağlatmayın
Gurbette bir anam var
Kapanmayan yaram var
Bu şehirde kavgam var
Yarama tuz basmayın
Kurşuna dizilir
Tüm hayallerim
Hayat pazarında
Bir dilenciyim
Yaşıyor sanmayın
Yaşamıyorum
Büyük şehirlerin
Ölmüş genciyim
Hakkı YALÇIN