Bulduğu bir torba parayı sahibine iade eden.
Cennet yürekli.
Bilirsiniz, çürümeler önce beyinde başlar.
Ne insanlar var hala.
Otobüslerde büyüklerine yer veren.
Sokaktaki yarı çıplak çocuğun dilenci ya da çingene olduğunu sorgulamadan, üzerindeki kazağı uzatan.
Mahallenin fırınına her gün sayısız ekmek parası bırakıp, bir ekmeğe muhtaç olanlara kendince katkıda bulunan.
Ne insanlar var hala.
Yoksul bir mahallede yardım dağıtılırken, sıra kendisine geldiğinde kendisinden daha muhtaç olanı işaret eden.
Dargın olduğu insana bile gönüllü kan vermeye koşan.
Komşusu aç yatarken, lokmaları boğazına dizilen.
İnsan kardeşliğini kutsal bilen.
Ne insanlar var hala.
Sokakta dövülen bir kadını seyretmek yerine, kurtarmaya yönelen.
Gerektiğinde başını belaya sokmaya gönüllü.
Denize düşen insanı kurtarmak için, gözünü kırpmadan sulara atlayan.
İnsanların doğum yerine değil, ruhuna bakan. "Amma da enayisin" sözcüğünü gururla rozet yaparken, insanlıktan zerre kadar sapmayan.
Ne insanlar var hala Kendisine uzatılan rüşveti elinin tersiyle itip, "şerefsizliğin sende kalsın" diyen.
Paraya ve kullara tapanlara inat, Allah'tan başkasının karşısında eğilmeyen.
Muhbirlik ücretinin iftiraya dahil olduğu bir ülkede, iltifatı sadece insanlık bilen.
Dedikoduyu seven bir toplumun ferdi olmayı reddeden.
Ne insanlar var hala.
Haramilerin içine karışmayı soysuzluk bilen.
Doğuştan merhametli.
Namus ve dürüstlük dendiği zaman, kendisine benzeyen insanlarla halka halka kenetli.
O insanlar olmasa.
Düşünmek bile istemiyorum.
Bu ülkeyi.
***
Simit ve aşk
Simit zammına tepki gösteren vatandaşlar, "bir simitle çayımız vardı, o da tarihe karışacak" yorumunu yapıyor.
Keşke bu toplum ilk günkü tepkisinin arkasında duracak kadar sözüne sadık kalabilse.
Olmuyor.
Çünkü simitle çayın yerini tutacak gerçekler de ucuz değil.
Simit bir aşk belki.
Kendisini sevenlere ihanet ettiği halde sevilmeye devam eden.
***
Kutusu 16 bin liralık çikolata geliyor. Talep olmasa İstanbul'a arz etmezdi emin olun.
***
Mutluluk Takvimi
***
Doğduğum günden beri
Bir başımayım
Hiç kimse gözlerini
Gözlerime yıkmıyor
Şair olacağıma
Adam olsaydım keşke
Anamın sözleri
Aklımdan çıkmıyor
Kan geliyor ağzından
Acılarımın
Herkes gülerken
Benim ağlamam niye
Büyüdükçe büyüyor
Yumruklarım
Bazen düşünüyorum
Yalnızlık ben miyim diye
Muammer HACIOĞLU