Galatasaray hem saha içinde hem de saha dışında karmaşa yaşıyordu. Kaybederse bu karmaşa derinleşecekti. Trabzon'da ise ilk defa son 4 sezondur bu kadar yüksek beklenti oluşmuş, "Ben de varım" diyebilecek düzeye gelmişti. Lakin Trabzonspor'un kadro dizilişi tam bir fecaatti. Mehmet Ekici ve Cardozo'nun yedek bırakılması affedilir gibi değildi. Böylesine maçlarda ortalamanın altında oyuncular size hiçbir şey kazandırmaz. Ne mücadele gücü, ne bitiricilik, ne top tekniği, ne de dar alanda pozisyon üretme anlamında. Haliyle elindeki yaratıcı oyunculara bakacaksın! Yani Özer, Mehmet Ekici'yi hangi durumuyla yedek bıraktı! Cardozo hangi durumuyla ilk 11'de değildi! Yani siz Kasımpaşa'da bile bu kadar sarılmadığınız Özer'e şu kritik maçta neden sarılıyorsunuz! Trabzonspor'un kadro kalitesi ortada. O kadronun neler yapabileceği belli. Ortaya çok güzel mükellefi bir yemek çıkar. Ama masaya tabldot yemek getiriyorsunuz. O yemek yenir mi? Yenmedi! Bütün bu olumsuzluklara rağmen Trabzon sahada ilk 70 dakikada iyi mücadele etti. Direkten dönen toplar, ceza alanı içerisinde son vuruşlardaki başarısızlıklar, galibiyetinin önüne geçti. Cardozo'nun takım oyundan düştükten sonra sahaya sürülmesi de ayrı bir komediydi! Sonuçta, Trabzonspor'un rahat kazanabileceği bu maç, kendi elleriyle karşı tarafa hediye edildi. Ezcümle... Arkadaşım, senin elindeki malzemen iyi. Sadece o malzemeyi işlemek için 'zanaatçılık' değil 'sanatçılık' yapacaksın! Hocalık konusunda biraz daha çalışıp, biraz daha kafa yoracaksın! Maçın hakemi. Trabzonspor'u oyundan soğutmak uğruna her şeyi yaptı. Öyle ki, Trabzon'un net penaltısını vermedi. Eğer siz o pozisyona hem de gözünüzün önünde penaltı çalmıyor iseniz, bir takımın hakkına 'göz göre göre' geçiyorsunuz demektir.