Bir zamanlar futbolun dukalarına karşı verdiği mücadeleyi bildiğinizden ürküyorsunuz. Avni Aker'e gelen takımlarınızın yeniden o 'orta saha'yı bile geçemeyen oyunlarına tanıklık ederek kahrolmak istemiyorsunuz. Bu yüzden şampiyonlukların İstanbul dışına çıkmaması için 'amansız' şekilde mücadele etmeniz gerekiyor.
Karşılığında aldığınız maaşlarınızı kaybetmemelisiniz. Kemerburgaz'daki lüks villalarınızı, Etiler'deki lüks mekanlarınızı, lüks araçlarınızı, en pahalı şaraplarınızı, saltanatınız, şatafatınızı bir kenara atamazsınız. Bu uğurda ne ahlak ne de adalet umurunuzdadır.
Kimi zaman 'Avni Aker'in tellerini bırakın kaldırmayı, elektrik verilmeli' diyenleriniz sahneye çıkar. Kimi zaman 'elit' diye yere göğe sığdıramadığınız hakemleriniz. Kimi zaman 'Delil yok, şike var teşebbüste kaldı, sahaya yansımadı' diyen federasyon başkanlarınız.
Kimi zaman 'Benim olduğum yerde adalet vardır' diyen ama adaleti iğdiş eden milli takım teknik direktörleriniz.
Kimi zaman 'Bu Trabzonlular da çok şımartıldı, ben olsam sahasını uzun süre kapatırdım' diyen kara gömlekli 'aydınlarınız.' Kimi zaman bir kenti 'terörist' ilan edecek kadar ağzından kan damlayan yöneticileriniz. Kimi zaman da 'Trabzon'u haritan silin' provokasyonuyla bölücü taraftarlarınız.
HEDEF TRABZON'DUR
El aynı el. Kafa aynı kafa.
Oysaki bu kentin çocukları 'Öldürmeyi ve ölmeyi' değil, 'Yaşamı ve yaşatmayı' seçmiştir hep. Trabzon üzerinden Türkiye'ye karşı oynanan bütün oyunları elinin tersiyle itmiştir hep. Ne TAYAD'ta, ne Santaro'da ne Dink'te sağduyusunu kaybetmemiştir. Fenerbahçe otobüsüne yönelik 'haince' saldırıda da aynı sağduyuyu sergilemiştir. Ama yukarıda özetlediğim güruh her olayı bir şehre mal ederek yine kale direğine nişan almaktan geri durmamıştır.
Hedef bellidir. Trabzon'dur.
Trabzonspor'dur. Daha da öte aslında Trabzon şehrinin temsil ettiği değerlerdir, yani unutulmuşluktur, ötelenmişliktir. Bursaspor, Kayserispor, Şanlıurfaspor'dur. Belki yeniden Göztepe, Eskişehirspor'dur. Yani hedef Anadolu'dur.
SONRA DA 'NİYE BÖYLE'
Son örnek bütün yazıyı özetliyor aslında. Dünya Liselerarası Futbol Şampiyonası'nda, Trabzon Erdoğdu Anadolu Lisesi sahne aldı. Önüne gelen bütün rakiplerini deyim yerindeyse, ezdi geçti. Ama bir taneniz ne köşesine konu etti ne de gazetesine. Hatta televizyon da dahil!
Bir cümle söylemediniz, söyleyemediniz. Ne zaman ki finale yükseldi, görmek zorunda kaldınız.. Dünya Şampiyonu olunca 'yere göğe' koyamadınız.
Geçmişte de aynıydınız. Milli Takım'ın başında Şenol Güneş'i...
Avrupa'da 'fırtına' estiren Trabzonspor'u 'kerhen' gördünüz.
Bütün bunlar yetmiyormuş gibi Trabzon'a karşı yıllardır yaptığınız onca 'Bitirme, sindirme, sinir uçlarına dokunma' operasyonlarınızın ardından pişkince hatta utanmaz bir dille, "Trabzon niye böyle?" diyorsunuz.
ASLA BİTİREMEZSİNİZ
'Şımartılan Trabzonlular', siz istemeseniz de ülkesini her alanda gururla temsile devam edecektir. Elbette el birliğiyle elinden çaldığınız bütün haklarını geri almak için de mücadelesini sürdürecektir.
Ne yaparsanız yapın! Bu şehirdeki 4 bin yıllık kültürü ve futbolunu bitiremeyeceksiniz.
Bakın işte, yok etmeye çalıştıkça yeniden filizleniyor her şey...