Trabzonspor sezon başından beri ne yaptığından daha çok neyi yapamadığı üzerinden tartışıldı. Aslında ben de ikinci taraftayım. Takım top oynamıyor.
Sadece oynadığını zannediyor.
Ya da hocayla futbolu okuma anlayışımız farklı, ne bileyim.
Tat yok, tuz yok. İçine biraz da zencefil koyabileceğimiz organik tedavi şekli yok. Büyük oranda eksik Trabzonspor. Onur'u tepeye koyalım. Olcan, Yusuf, Colman, Adrian ve Mustafa Yumlu. Geri kalanlarından bazıları 'eh işte' diyebileceğimiz maçlar çıkarsa da vasatın bile altında kaldılar.
Antalya ligin alt sıralarında bir takım. Maçı evinde oynuyorsun ama kurduğun takım ileri çıkamıyor.
Kadir kenarda otururken Aykut Demir'den solbek yaratma ısrarı, Aykut Akgün'e de orta alanı toparlama görevi vermek, domates tohumundan fasulye çıkmasını beklemek gibi bir şeydi.
YIRTICI EMRE GÜRAL
İkinci yarı yapılan değişiklikler aslında maçın ilk 11'i olması gerekiyordu.
Daha atak, daha organize, kanatları daha iyi kullanabilen Trabzonspor izledik.
Bir de gördük ki Emre Güral gibi yırtıcı forveti yedek tutmak büyük günahmış.
Trabzonspor ilk yarıdaki tatil havasından kurtulup ikinci yarı maçı kopartmasını bildi. Ancak şu bir gerçek ki devre arası bu takıma stoper, orta saha ve forvet kesin şart.
Bir de kondisyoner tabi ki...
Trabzonspor sezon başından bu yana kondisyonersiz. Futbolcuların performans düşüklüğü bariz ortada. Bunu görmeyip müdahale etmemek modern futbola ters.
Unutmadan teknik heyete de bir 'dış göz' lazım. İçerden değil, kitabın ortasından konuşacak.
Hadi iyi tatiller..