Yörenin yerlisi Eğilik'lerin, kıytırık televizyonundan kulağıma bir şarkı geliyor, sabahlardan birinde. Ama şarkı kıytırık değil tam tersi müthiş! 'Sevdan ile düştüm yaban ellere' diyor.
Yemiyor içmiyor, aynı günün akşamüstü, araç kasetçalarımda bu sözler avaz avaz, deniz kıyısı boyunca sürüyorum arabamı. Saçlarım uçuşuyor rüzgardan ve güneş tepsi gibi batıyor öte yanımda… Şarkıya mı aşık oluyorum, yoksa bu şarkıyla yerel, kara gözlü bir delikanlıya mı bilemiyorum. Bildiğim, şarkının ruhum üzerindeki o müthiş coşkusu… Artık Mare non cantare'ler, Portofino'lar önemini kaybetmiş, ben sağ tarafımda yeşeren hormonsuz seralar ve doğadan fışkıran gelinciklerden etkilenmiş, toprağın sesi türküleri keşfetmişim sonunda… Yıllar sonra İstanbul… Taksim, DMC bürosu, müdür Samsun bey… Bu kez elimizde bir CD demo, Alevi şarkıcı Haluk Özkan'la içeri giriyoruz, randevumuz var! Geçen bu zaman zarfında 'Yarim' türküsünü, önüme gelen bütün ünlü şarkıcı dosta önermiş, hatta yalvarmışım! Ama nedense kimse beğenmemiş.
Sonunda Haluk'a, döve döve söyletmişim. Ablası sayıldığımdan sesini çıkaramamış. O gün Samsun bey dinliyor şarkıyı ve burun kıvırıyor CD'ye… Ama Özkan bir başka yerden çıkarıyor plağını.
Birkaç ay önce Volkan Konak'tan duyuyorum 'Yarim yarim'i. TV'nin sesini sonuna kadar açıyorum. Allah için güzel söylüyor ama benim Haluk salağı kadar değil!
Salak; Çünkü tam zamanıydı, o kalktı ekranlara küstü! O kadar ki, internette bile bu şarkısının sadece girişi var.
Oysa memleket onun sesinden ezberlesin isterdim.
Kısmet Demir Yumruk Volkan'ınmış. Hayrını görsün ne diyeyim!