SELDA hanım adım Songül. Öleli 7 yıl oldu.
Bu mektubu size öte dünyadan yazıyorum. Hatırladığım binlerce anım var ama tek bir şeyi hiç unutmadım; 60 yaşımda kızımdan yediğim dayağı... Zaten sonra çok yaşamadım. 19 yaşımdaydım doğurduğumda. Babasından ayrıldım tek başıma büyüttüm.
"Evlenirsen kendimi öldürürüm ikimiz de evlenmeyeceğiz" derdi çocuk aklıyla.
Ama o öyle birini buldu ki ana yüreğim kabullenmedi.
"Boşan" dediğimde işte o dayağı yedim. Öldüğümde arkamda 2 yıllık evlat özlemi bırakmıştım. Şimdi duyuyorum, eşini boşamış sarhoş gece alemlerinde dolaşıyormuş.
İki sübyan kim bilir kimlerin elinde... Selda hanım yeniden evlenip hayatımı kurmadığıma o kadar pişmanım ki... Bu yüzden dul annelere tavsiyem var; asla kendinizi ezdirmeyin. Evlat kapısında marazi anne olmayın, her an kaybedilmekten korkulan anne olun. İmza; Rahmetli Songül adına kız kardeşi Muzo...
NURLARDA UYUYUN
S.U. CEVAP: Size de sağlıklı günler diliyorum Muzo hanım, ablanızın hikayesini bize aktardığınız için. İnşallah artık ruhu huzur bulmuştur.
