Duyduğum anda sandım ki kalbime hançer saplandı. Faruk'la bir abi-kardeşten öteydik çünkü. Birlikte o kadar çok kampanya, etkinlik yaptık ki "A Takımı" yıllarımda. Onun bedensel sakatlığı dert ettiğini görmemiştim ama böylesi hayatına kıyışı ardında mutlaka yürekten sakatlanması vardır. Demek ki hamur daha fazla su kaldırmadı ve "Yetti gayri" deyip son verdi ömrüne.
İlk kez o yaptı
Yapıp ettiklerini herkes biliyor Faruk kardeşimin. Unutulmayacak, hep hayırla, saygıyla yad edilecek. Şimdi onu vefalı şekilde yollamanın bir yolu da tarihe kalacak satırlar düşmekten geçiyor hepimiz için.
Hepimiz derken yazar ve çizer kadrolarını kast ediyorum elbette. Üstüme düşeni yapayım o zaman. Bu adam, yani Öztimur hayatını engelli haklarına adamıştı.
Engellilerle ilgili dergi çıkarmıştı.
TRT'de yıllarca 'Her şeye Rağmen' isimli program yaptı.
Türkiye'de ilk kez engellileri spora yönlendirerek 'Yaşama Sevinci' isimli spor kulübünü kurdu. 1994'te Türkiye Sakatlar Konfederasyonu Başkanlığı'na seçildi ve 2007'ye kadar bu görevi sürdürdü. 1999'da dönemin Başbakanı Mesut Yılmaz'ın önerisiyle Başbakanlık Müşaviri oldu.
Gülüp geçerken
2006'dan beri Antalya'da yaşıyordu.
Evli ve 4 kız çocuk sahibiydi. "Yahu hep gelin verecen, alamayacan" diye takılırdım. Derdi ki; "Olsun Savaş Abi. Erkek adamın erkek damadı olur."
Ne yazık ki ona kısa süre önce lösemi teşhisi kondu. Tedaviye başlamıştı doktorları.
Bu azim sende oldukça hiçbir şey olmaz diyorduk, gülüyor, onaylıyordu bizi. Ama kim bilir o naïf kalbi kimler nasıl sakatladı dedim ya. İçerledi, içine attı en sonunda da dolup taştı.
Tek söyleyebileceğim eğer Türkiye'de engelli mücadelesine ışık tutulmuşsa, Engelli Hakları konusunda Türkiye'de yapılanların birçoğu diye bir şey varsa onun eseridir. Güle güle yatsın, onu hiiiç unutmayacağız.
