Odaya girip "Ben buraya neden geldim?" Beyin dosyayı açar… Ama amaç.txt bulunamadı.
Telefonu elinde ararken: Elinde telefon vardır, ama zihin hâlâ "telefon nerede?" diye arar. Bu, zihnin arka planda çalışmayı unutmasıdır.
"Bir şey unuttum ama neydi?": Unuttuğunu bilirsin ama neyi unuttuğunu da unutmuşsundur. Bu saf bir zihinsel paradoks.
Dalgın dalgın adını söyleyememek: "Adın ne?" "Bir saniye…" Hayatının en temel bilgisi yüklenemedi.
Otomatik pilot hataları: Eve gelirsin, kapıyı açarsın… Sonra fark edersin ki markete gidecektin. Beyin yanlış rotayı varsayılan ayar sanmıştır.
Gülmemesi gereken yerde gülmek: Cenaze, toplantı, ciddi an… Ama beyin: "Tam sırası." Ve kontrolsüz kahkaha gelir.
Tanıdık birini görüp kim olduğunu çıkaramamak: Yüz tanıdık. Ses tanıdık. Ama isim gelmez. Beyin: "Bu kişi DLC ile geliyor galiba."
Aynı cümleyi üç kez okuyup anlamamak: Göz okur. Beyin başka yerde gezer. Anlam sıfır. Zihin sekme değiştirmiştir.
Anahtarı buzdolabında bulmak: Mantık susar. Beyin: "Sonra bakarım." Sonra bakmaz.
"Yarın kesin erken yatarım" inancı: Saat 02.47 Ama hâlâ umut vardır. Bu, aklın kendini kandırma güncellemesidir.
Aynı şeyi üç kez kontrol edip yine emin olamamak: Kapıyı kilitledin. Bir daha baktın. Bir daha baktın. Ama akıl hâlâ şunu sorar: "Ya kilitlemediysem?" Beyin şüphe döngüsüne girmiştir, çıkış yoktur.
Bir şey anlatırken konunun neresinde olduğunu unutmak: Hikâye başladı. Detaya girildi. Yan hikâye açıldı. Ve bir anda durursun: "Ben bunu niye anlatıyordum?" Zihin çoklu sekme faciası yaşamaktadır.
