* Merhaba Jale Abla, ben Duygu. 19 yaşındayım. Ablacığım ben bizim mahallenin en çılgın çocuğuna aşığım. Görsen ablacığım, o asi ve çılgın görüntüsünün altında aslında pırlanta gibi bir kalbi var. Ama yanlış arkadaşlıklar içinde. Mahallenin diğer çocuklarına özeniyor. Giyinişi, oturuşu, konuşması bile değişti. Arkadaşlarına özentisini anlayamıyorum. Ona kaç kez kendi gibi olmasını söyledim. Onu olduğu gibi sevdiğimi söyledim. Ama o bana "Artık değiştim, kendimi buldum" dedi. Son zamanlarda sanırım bir şeyler de içiyor. Sanki kafası uyuşuk gibi konuşuyor. Çok korkuyorum Jale Abla, çevresi Serkanımı çok değiştirdi. Her gece ağlıyorum. Ona yardım edemiyorum. Onu geri istiyorum ama beceremiyorum. Annesi beni çok seviyor ve o bile benden yardım bekliyor. Ne yapmalıyız? Onu o ortamdan çıkaramıyorum ve sanki gitgide batağa sürükleniyor. (Rumuz: Duygu)
Sevgili Duygu kızım, arkadaşın adına inan ben de çok üzgünüm. Şu an onun üstüne gitmenin bir faydası olmaz ama uzaktan da olsa ailesinin takibi altında olmalı. O bunu fark etmemeli. Senin yapman gereken de, bence biraz daha kararlı ve uzak durman. şimdi senin her anlamda yanında olduğunu ve onu her şeyiyle kabul ettiğini bildiği için asiliğinden vazgeçmeyi düşünmez. Seni seviyorsa, ondan uzaklaşman onu etkilemeli. Çünkü onu tanıyan sensin ve anladığım kadarıyla, dış görüşünün aksine, çok duygusal ve iyi olduğunu belirtmişsin. Eğer gerçekten böyleyse mutlaka tepki gösterir ve belki değişir. Aslında bunlar gelip geçici dönemler. Asıl önemli olan, bundan emin değiliz belki ama kötü alışkanlıklara karşı bağımlılık kazanmadan onu kurtarmak! Sen yine de güçlü ol ve üzülme! Umarım sorunun en kısa zamanda çözümlenir.