Sevgili Jale Hanım, ben 19 senelik evli bir kadınım. Sizinle bir sorunumu paylaşmak istiyorum. İki çocuk annesiyim. Hayatım boyunca hep mutlu olacağım günlerin hayalini kurdum. Ama öyle bir gün yokmuş bunu çok geç anladım Jale Hanım. Her doğan günden bir umut bekledim. Şimdi çok umutsuz ve mutsuzum. Eşimin çapkınlığından, içkisinden ve dayağından bıktım usandım artık. Benim yerimde başka biri olsa çoktan boşanırdı. Aslında benim iyi bir mesleğim var. Ayaklarımın üstünde durabilecek bir kadınım ama iki çocuğum için boşanmayı düşünmedim. Büyük kızımla babası arasında kaldım. Kızımı da çok dövüyor ve rencide ediyor. Şimdilerde kızım evi terk edeceğini söylüyor. Korkuyorum çünkü çok asileşti. Yardımlarınızı bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim. Rumuz: Didem
Sevgili okurum, bana sorarsanız ben hiçbir evliliğin bitmesinden yana değilim. Eşiniz kesinlikle doğru davranmıyor. Bu nasıl evliliktir anlamadım. Üstelik ekonomik olarak güçlü bir kadın olduğunuzu söylüyorsunuz. Böyle bir durumda sadece çocuklar babasıyla büyüsün diye bu çile çekilmez. Ben her şeyin iyi olmasını temenni ederim ama her şeyi iyi düşünün. Herkes mutluluğu hak eder. Çocuklarınızın ruhsal durumunu da düşünmek zorundasınız. Umarım, en hayırlı ve sağlıklı kararı alırsınız. Sevgiler...
