DÜN akşamki maçı 3 bölüme ayırmak lazım. Acele ettiğimiz, telaş yaptığımız ve panik hallerimiz… Rakibin direncini kırmak için maça çok hızlı başladık.
Golü bulmak için de çok acele ettik. Pas yaparken şut tercihlerinde yaptığımız ortalarda hep acele ettik. Pozisyona girdik mi? Girdik. Ama gol atamadığımız her dakika bizi acele oyundan telaşlı oyuna götürdü. Rakip kendi ceza alanı önünde 10 kişiyle savunma yapmaktan başka bir gücü olmayan bir takımdı. Böyle oynayacakları da belliydi.
Bizim kalitemiz tecrübemiz onlardan çok daha fazla olduğu için sabırla oynayıp önce kanatları iyi kullanmamız gerekirdi.
Maçı neredeyse hiç şut atmadan maçı bitirdik. Geriye sadece rakibi çözmek için duran toplar kalıyordu. Oyunun son anlarındaki telaş bölümlerinde de istediğimiz ve hak ettiğimiz golü bir duran top sonrası bulduk.
Takılsaydık bu bütün kalan maçlarımızı etkilerdi. O yüzden Ozan'ın attığı gol hayat öpücüğü oldu.
Mert hayatının en kolay maçını oynadı. Hakan'dan Yusuf'tan ve İrfan Can'dan daha etkili oynamalarını beklerdim.
Ama sonuçta duvarı yıktık ve maçı kazandık. Bir kere daha gördük ki Avrupa'da oynuyorsak her rakibe saygı duyup ciddiye almalıyız.