İSRAİL'İN okul hastane dinlemeden "vahşetini istiflediği" bir dünyada yaşamak, sadece Filistinli çocuklar için değil dünyanın bütün çocukları için tehlikedir.
Her savaş yaradır ama kapitalist ülkeler için sadece para!
Yaraların kabuk bağlamasına, çocukların ağlamasına bile tahammül edemeyenlerin acelesi var. Ruhlarındaki cellatların emrine amade yaşıyorlar çünkü.
O yüzden barışın ışıklarının tamamen söndürüldüğü bir dünyayı parmaklarının ucunda oynatanlar aynanın karşısına geçip kendi yüzlerine tükürsünler!
Not: Biden'ın aynasının aynısını Netanyahu'da görmüşler!
***
Bir kelebekten ödünç ömür almak Filistinli çocuklar için nasıl bir ödüldür acaba? Hiç olmazsa ölmeden uçabilmeyi öğrenmek gibi. Özgürlüğün tadını çıkarmak ya da.
Verilecek hesaplardan muaf olacaklarını düşünen Amerikalı ve İsrailli cellatlar, o çocukların böyle bir düşü olduğunu bilseler kelebek bırakmazlar dünyada!
***
Mazlum ölümlerin kıyıları dolup taşıyor da o çocukların katline hala silah taşıyor katil gemiler. O gemileri bizler şiirlerde kullanırdık gençliğimizde. İçlerinde silah yoktu, bazen dönüşü olmayan yolcular olurdu bazen de limanlarda hasretle kucaklaşan insanlar.
İnsan olan vicdanının sesini duyardı da çocuk sesleriyle büyüyenler her çocuk ağlamasında gemileri kapılara dayardı.
***
Sonraki yıllarda meçhule giden gemilerdeki yolcular çoğaldı, onlar kendilerini kaybettiler, aramaya da tenezzül etmediler.
Sosyal medyayla, magazinle, futbol ve televizyon dizileriyle "oyalanan toplum" da onları örnek alıp kendini akıntıya bıraktı.
Çoğu batan geminin mallarının derdine düştü bir daha ayağa kalkamadı. Para için insanların ağzının içine düşmenin getirisi büyük çünkü.
***
Gemisini kurtaranın kaptan sayıldığı bir ülkede, gemileri yakmak diye bir tabirimiz de vardı, gururlu kaptanlara yakışırdı, en çok da sevdalarda!
Yakılan gemi değildi aslında ömürdü.
Onların siyah beyazdı fotoğrafları, ömürleri doludizgin ama acımasızca geçti. O yoksul mahallelerde varsın ahşap olsun evler, varsın her yağmurda damları aksın, batan gemilerin yarısı onlarındı.
***
Bir deniz ülkesinde rüya taşıyan gemilerin kaptanlarını da tanıdım kağıttan gemilerle büyük denizlere açılanları da.
Amerikan askerlerini Dolmabahçe'de denize döken, İsrail askerlerine "yeni dünyanın piçleri" diye haykıran yürekli insanlardan biriydi tanıdığım.
Mahallenin abisiydi, kitap gibi adamdı.
Parayla da işi olmadı haramla da.
Otomobili de olmadı, başını sokacağı bir evi de. Geride onurlu bir isim bırakıp sessiz sedasız bu dünyadan göçtü.
***
Yaşlı yüz hatlarında kaç gemi battığını o biliyordu da onun hikayesini bilenlerden biri bendim. Yaşasaydı; "kalbine sür dümeni, sür de gidelim kaptan" derdim!
Kağıttan gemisiyle!
MUTLULUK TAKVİMİ
Uyumak için değil uyanmak için kitap oku.
Çöpleri ayırıp boşalt.
Uçurtma yap.
Bu akşam son defa
Sana gelmiştim
Kalbimde hüzünler
Çiçek açtı
Elini tutmaya
Yetişemedim
İçinde sen vardın
Bir gemi kaçtı
Liman meyhanesi
Artık mekanım
Bütün sokaklara
Acın bulaştı
Mendil sallamaya
Yetişemedim
İçinde sen vardın
Bir gemi kaçtı
Hakkı YALÇIN
Pespaye şöhretlerin "reklam yüzü" olması artık şaşırtmıyor beni.
Hayata dair!
. Başkalarına her şeyi yapma hakkını kendilerine ait sayanlar, aynı şey kendilerine yapıldığı zaman kıyameti koparır. Onlara utanmaz denir.
. Herkes tarih yazmaktan bahseder de yarattığı tarihin kirini temizlemek kimsenin umurunda değildir. Kir en kolay yürekte birikir.
. Masum olduğuna inanan gururlu mahkumlar kimseyle görüşmezler.
"Mahşerde görüşeceğiz" diye! Zalim gardiyanların da umurundaydı!
