Av mevsimi

TOPLUMDA kötüyü örneklemek ve düşmanlığı körüklemek yeni hayat yasası. Hele futbol camiası içler acısı.
Sosyal medya mezbahalarında çetelerini yemleyenler için ortam müsait hale getirildi. Ateş benzin emiyor da biri çıkıp "bunun sonu nereye?" demiyor.

***

Harcamaya kıyamadığımız çocukluğumuzun efsanesiydi futbol.
Paranın çok olmadığı insanlığın yok olmadığı zamanlarda her kulüpte özne asaletti. Futbolcuların yüzlerindeki tertemiz ifade her şeyi anlatmaya yeter.
Kösele ayakkabılar balçık sahaların çamurunu alırdı da hiçbir futbolcunun sızlandığını görmedik, rakiplerinin bileğine bastığını da.
Çivilerin ayaklara battığı Dinyakos ayakkabıları arıyoruz bugünlerde!

***

Her çocuk rakip takımı tutan arkadaşında kendini bulurdu. Bayram öncesi sokaklarda kartpostal sergisi olurdu da herkes sevdiklerine zarfı açık gönderirdi tebrik kartlarını.
Yürekler iki dirhem bir çekirdek.
Krallık sadece atılan gollerin karşılığı değildi, bütün takımların taraftarlarının gönlüne girebilmekti.
Metin Oktay'ın dillere destan yüreğini ve eşsiz zarafetini arıyoruz bugünlerde.

***

Büyükler yaşı büyük olduğu için değil küçükleri sevdikleri için büyüktü.
Spor yazarlığının hiçbir kulüple bağlantısı yoktu, kimse kimsenin adamı değildi.
Radyo her şeydi. Mutfak penceresinden türküler söylerdi anneler.
Ortalık çiçek kokardı, evlerde alçıdan biblolar, limon kolonyası.
Cikletlerden çıkan minik kartpostallarla her takımın kadrosunu biriktirir her futbolcuyu severdik abimiz gibi.
Lefter Küçükandonyadis'in Adalar'dan süzülen asaletini arıyoruz bugünlerde.

***

Dizlerimizin yarası çocukluğumuzun on dakika arasıydı. Yere uzanırdı birimiz, diğeri yarayı üflerdi acıyı bile bölüşürdük.
Bahçelerdeki elmalar çocukların başına düşerdi, cennete merdiven uzanırdı denizden. Her çocuğun içinde başka bir çocuğa yer vardı da nefrete yer kalmazdı o yüzden.
Sosyal terbiyenin en değerli olduğu yıllar çocukların melekleriydi futbolcular.
Hakkı Yeten'in iliklere işleyen şefkatini arıyoruz bugünlerde.

***

Tribünlerde Karıncaezmez Şevki gibi karanfilli adamlar vardı, analara sövmek ne demek, yanındaki insanlar ayıplardı önce.
Kulüp başkanlarının arada bir fotoğrafları çıkardı gazetelerde, çok önemli konular olmadıkça sesleri çıkmazdı. Hiçbirinin kara parayla da işleri yoktu gözyaşı musluklarıyla da!
İnsanlar yalana yabancı içtenlikle arkadaş, gömleklerimiz güneş lekeli.
Geceleri başımızı döndürürdü gökyüzü; "önüm arkam sağım solum sobe." Saklambaç oynarken kaybolan arkadaşlarımızı arıyoruz bugünlerde.

***

Hasar büyük tehlike kapıda. Av mevsiminde sistemin aroması kan!
O yüzden harcanması muhtemel çocuklar için kahroluyoruz bugünlerde!

MUTLULUK TAKVİMİ
Utanılacak her şeyden kaç.
Çocuklara kendi çocukluğunu anlat.
Giymediklerini değerlendir.
Sakin ol.

Gün olur aklına
Gelirsem eğer
Resimlerime bak
Gözlerime dol
Biten ümitleri
Bana geri ver
Yıllar sonra yine

Bana aşık ol
Hatırla kalbinin
Yabancısını
Bendeki hasretin
Duy acısını
Sen de öğren bir gün
Ağlamasını
Yıllar sonra yine
Bana aşık ol
Hakkı YALÇIN

Adamın parası çok diye yasalara hükmediyorsa yansın bu dünya! Şifre: İstinaf!

Asıl mesele!
Eski bir bakır ustasını bir yorgancıyı, mobilya oymacısını şimdiki zamanda bulmak tabii ki zor. Mektupların yerini alan bilgisayarları ve cep telefonlarını gelişen dünyaya çok görmeyelim.
Ama duygular kirlenmemeli, paraya ve kötülüğe bu kadar kolay teslim olmamalıydı insanlık!
Asıl mesele; yapay zekanın katliamları başlayınca ne olacak çocuklar?