Yeni dünya!

DÜNYA bildiğimiz dünya değil artık, pencereyi açmaktan korkuyoruz. Bizler ki alnımızı camlara yaslar, arada bir kahvemizi yudumlarken gözlüklerimizin ucundan renkli bakardık hayata.
Kumrulara yemlerini bırakırken, cam kenarında çekilmiş siyah beyaz fotoğraflarda yanımızda dostlarımız olsun isterdik, sevdiklerimiz olsun.
Şimdi hangi ruhsatsız silahın kurşunları penceremize isabet edecek de bizleri kim vurduya gönderecek diye merakla bekliyoruz.
Kötülerin hayranları çoğalırken, güneş ne zaman iyilere doğacak bilmiyoruz.

***

Dünya bildiğimiz dünya değil artık, virüslerin biri gidiyor biri geliyor.
Dünyanın nüfusu beylerin keyfine limon sıkmak gibi geliyormuş da değirmenin suyu emirlerine amade olmuş çağırmadan geliyor.
Merhametlerini yitirmişler bir koymadan bin alıyorlar dünya nimetlerini.
Yaptıkları talana kader diyorlar da onurlu garibanlar Afrikalı gibi yaşıyor, onlar domuz gibi yiyorlar.

***

Dünya bildiğimiz dünya değil artık, sadece ölmemek için gayret gösterirken eski zamanları dileniyoruz kalbimizden.
Elimizden başka şey gelmiyor!
Zarafet gitti kabalık geldi, itiraf gitti iftira geldi, gelenler bir daha gitmedi.
İşledikleri suça bulaşmamak için insanları haksız yere suçlayanlar çoğalırken, suçlular masum, masumlar suçlu!
Herkesin hayatı ipotek altında.
İnsanlar kendi gölgesine bile borçlu.

***

Dünya bildiğimiz dünya değil artık, insanlara güvenmeyi bıraktık.
Muhabbet bağları kurudu, dostluk bağlarının ipine un serildi.
Yükselen değer alçaklık.
Oysa bazen bir kitapla bazen sanatla topluma ayna olmak vardı bir zamanlar.
Nietzsche'nin sözü; "yaşama karşı sorumluluğumuz daha yücesini yaratmaktır daha alçağını değil."

***

Dünya bildiğimiz dünya değil, ticaretin zerre kadar ahlakı kalmadı.
Üstüne düşen kötülüğün karşılığını alanlar kendilerini niye sorgulasın ki!
Deniz ülkesinde çocuklarımız balık yiyemiyor, bilmem kaç bin dolarlık Louis Vuitton çantaların başı kalabalık.
Semt pazarlarında domates alabilmek bile hüner sayılıyor artık.

***

"Yalan dünya" konulu şarkıları çok sevdik, o yüzden iyilerin kazanması, silahların insanlığa yenilmesi, adaletin tecelli edilmesi gençlik ütopyamızdı.
Rüyamızda bile göremeyiz artık.
Geleceğe azar azar mezar kazılırken gerçekleri işaret etsek ne yazar.
Dünyayı parmaklarının ucunda oynatanlar bizlerin aklını oynatır ancak!

MUTLULUK TAKVİMİ
Lösemili çocukların yanında ol.
İndirimli satışlara aldanma.
Çocuğunun okuldaki arkadaşlarını tanı.

Biz kimi bu kadar
Delice sevdik böyle
Biz kimin kalbine
İzinsiz girdik söyle

Soran olursa
Düşmüştük kalktık deriz
Gören olursa
Yangından kaçtık deriz

Ama sen yine de
Ağlama gözlerim
Bırak bize kalsın
Bu kırık hikayemiz
Vedasını etsin
Hele bir gitsin
Nasılsa sabahı
Sabah ederiz
Hakkı YALÇIN

Kimseye hayrı olmayan zenginlerin şerrinden çocuklarımızı nasıl koruyacağız?

Devekuşları!
Bir gün ihtiyaç halinde "şu yükü taşır mısın?" diye sormuşlar devekuşuna.
"Ben kuşum taşıyamam" demiş.
"Madem kuşsun uç da görelim" demişler.
"Ben deveyim uçamam" demiş.
Yapay zekayla bu meselenin de üstesinden geleceklerdir umarım.
Başını kuma gömen devekuşlarını renkli düşlerle uçururken, taşıma işlemlerini "bencillik kargoyla" hallederken!