Görkemli tribünler ve atılan golden sonra Galatasaray'ın aşka gelmesini beklerken, başka bir Fenerbahçe'nin sahneye çıkması psikolojik devrimdir, ruhani bir çıkış.
Kırmızının ihtirası lacivertin derinliğinde boğulmuştur.
Bunu başaran adamın adı da Pereira'dır, sezon başından beri yerden yere vurduğumuz adam.
Bu sonucun, Ali Koç'un göreve geldiği günden bu yana aldığı en görkemli sonuç olduğunu da hatırlatalım.
***
Mesut Özil gibi futbolculara gösterilecek en anlamlı saygı, onu hazır olduğunda sahaya sürmektir.
Hazır olmadığı zamanlarda hepimizde ortak tepki aynıydı;
"bu mu Mesut Özil?" Ama Mesut Özil'in hazır olduğunda resital adamı olduğunu Galatasaray maçında izledik.
Attığı gol, güçlü bir Mesut'un bedensel ve düşünme hızına yetişmenin herkesin harcı olmadığının resmiydi.
Gecenin en özel ismi kaleci Berke'ydi, harika oynadı.
Berke'nin maç sonu gözyaşları, yeteneğinin harika bir sınavdan geçmesi kadar, böylesine ateşli bir atmosferden başı dik çıkmanın duygusal patlamasıdır.
Türk futbolu bir kaleci daha kazandı, bu temiz yüzlü duygusal delikanlı da hepimizin kalbini kazandı.
***
Bizde büyüklük yenildiğin rakibin elini sıkmakla eşdeğer değildir, kaybedince sığınılacak tek liman vardır; hakemler!
Diagne'nin iptal edilen golüne bile itiraz edenler var.
Çünkü Diagne, Rizespor'a atılan galibiyet golü öncesinde 3 Rizeli futbolcuyu yaka paça aşağı indirmişti de Ali Palabıyık denen adam gözlerini yummuştu.
Ayaklanan vicdanlar da ağzını açıp gözlerini yummuştu!
