BIR çocuk gülüşünün bir gülün açmasındaki sihrin fotoğraflarını çekmek için günlerce beklerdim.
Aşkın şark hizmetini yıllar önce gönüllü olarak yaptım.
Bir yanlışım bütün doğrularımı götürdü, her parçamı bir yerde bıraktım.
Yalanlar yatıya kalıyor artık, parayı görünce hayale dalanlar bulundukları yeri güçlendiriyorlar.
Maksat; lüks hayat!
O yüzden aşkı televizyon dizilerinde tüneyen zibidilere, memleketi kurtarma hikayelerini de oturduğu yerden ahkam kesenlere bıraktım.
Sadece yazarak kazandım hayatımı, her gün Allah'a şükrettim.
Ne kör ihtirasım oldu ne haksız kazançla dirsek temasım.
Serveti onuruyla ölçülen insanlar tanıdım, haramın zerresine elini uzatmadı.
Ama bu meslekte nicelerini de gördüm ve her zaman haykırdım;
"namuslu bir gazetecinin milyon dolarları olamaz. Varsa her şeyini satmıştır." O yüzden şerefi haysiyeti onların lüks ciplerine ve şarap mahzenlerindeki yavşak resimlerine bıraktım.
Kelimelerden kurduğum bir evde yaşıyorum 40 yıldır.
Tırnak içinde yavru kedilerim var, parantez içinde sokak köpeklerim.
Güz bahçelerim de var söz bahçelerim de.
Elim kalem tuttuğundan beri onlara gözüm gibi baktım.
Çocukları taşır yük trenlerim.
Mavi cümlelerimi de sadece çocuklara rezerve ettim, siyahları takım elbiseli cellatlara bıraktım.
Teknoloji yan oda artık, salonda mutfakta en çok da banyoda!
Ben nostaljiyi sevdim.
Emeklerken bizlere sevmeyi öğreten o mahalle insanlarını özlemekle geçti yıllarım.
Bıraktığımız yerde hala aynı çiçekler açıyor hala insanlık yasaları geçiyor.
Eski güzellikleri çeken faytonlar geçiyor önümden.
Kabadayılık; çocuklarla fotoğraf çektirirken onların boy hizasına eğilmektir, çocukları katletmek değil.
Aradıklarımı bir daha bulamayacağımı bildiğim için, kayıp ilanlarına göz atmayı magazin meraklılarına bıraktım.
Ne çok öldük de duyuramadık.
Ne çok öldürdüler de hala Amerika ve uşaklarını doyuramadık.
Egolarım da olmadı Legolarım da.
Satın alacak mezar toprağı da kalmadı, vaktim de olmadı.
Hayatla pamuk ipliğiyle kurduğum bağlantıyı boynuma uyan bir iple takas ettim.
Ama biliyorum ki aklım çocuklarda, gözlerim arkada kalacak!
Mutluluk Takvimi
Olan bana oldu
Ben kendim ettim
Sebepsiz değil
Gözümdeki yaş
Canımı sokakta
Buldum zannettim
Ben öyle sevdim
Sevdim arkadaş
Adresimi bulmuş
Kurşun ya da ok
Hala durup bana
Meydan okuyor
Kırık kalpler için
Bir reçete yok
Onu unutmak zor
Zor be arkadaş
Hakkı YALÇIN
Bazı geceler ekranlardaki görüntüyü çocuk melekler bozuyor!
İşte size plaka!
Günlerden pazartesi, akşam 8 sıraları. Eminönü Mısır Çarşısı'nın önündeki durakta dakikalarca boş bekleyen taksilerin plakaları.
34 TJS 69,
34 TJU 24,
34 TFJ 46,
34 TBA 14 ve 34 TBM 59.
Ben de dahil olmak üzere hiçbir normal yolcuyu kabul etmediler.
Taksimetre hesabı değil özel fiyatla yolcu taşımak için turistleri bekliyorlardı.
Bunları şikayet etseniz ne oluyor ki. Onlar yıllardır şoförlük ahlakını da diğer meslektaşlarının da saygınlığını yok ediyorlar ama hala el üstündeler.
Çünkü onlara yol veriliyor!